3. árgangur 1890-1891, 52. tölublað, Blaðsíða 3

Höfuð lians var svo frítt, að my'ndasmiðir kusu sjer það til fyrirmyndar, en fótur hans svo vanskapaður, að betl- ararnir á strætunum öfunduðu hann af, ])vað

4. árgangur 1891-1892, 7. tölublað, Blaðsíða 7

Dað voru nú líka cinstakir aumingjar, pær stúlkur, og ein þeirra var vansköpuð. Hún grjet. Jeg kenndi í brjósti um hana“.

5. árg. 1891, 20. tölublað, Blaðsíða 2

En jeg hef meira að segja um pennan lialta, vanskapaða, mis- [>irmda mann. Hann var einliver hinn mesti heimr sjiekingur, sem uj>jii hefurverið.