6. árgangur 1893-1894, 19. tölublað, Blaðsíða 3

Svo missti ofurstinn loksins þolinmæðina, og Sir Jakob var afdráttarlaust tilkynnt, að ef hann segði ekki, hvar hann hefði falið fjeð, þá yrði hann skotinn f dögun

1. árgangur 1893, 4.-5. tölublað, Blaðsíða 65

Þegar í dögun 8. September var uppi fótr og fit í sænsku herbúðunum og flestir kátir.

3. árgangur 1893, 9. tölublað, Blaðsíða 129

Gleymd er sjerhver sorg og þfaut, sjerhver heimsástríða.

2. Árgangur 1893, 1. Tölublað, Blaðsíða 38

38 sorg, er þitt særða hjarta særir, i burt þú hrind. Ekki ert þú sá herra, sem öllu ráða skalt; guðs vísdóms völd ei þverra og vel hann gerir allt.

2. Árgangur 1893, 1. Tölublað, Blaðsíða 36

Fel þú honum á hendur, sem himna stýrir borg, hvernig hagur þinn stendur og hvað þjer veldur sorg.

8. árgangur 1893/1894, 10. tölublað, Blaðsíða 146

þótt hann hjá oss fátœkt finni, flýr hann ekki slíkan stað, og þótt búi sorg í sinni, sízt hann hopar fyrir það.

1. árgangur 1893, 3. tölublað, Blaðsíða 38

barns, sem vinr hans einn hafði misst: „Vér vitum ekki, hvort gröfin er end- xr þessa lífs eða hlið að öðru lífi ; eða hvort náttmálin hér kunna ekki að vera dögun

8. árgangur 1893/1894, 7. tölublað, Blaðsíða 107

Hjá 1 íonum byr ei böl né sorg, en blómin gróa’ í lífsins borg ; hann faðm mót börnum breiðir, úr böli’ í sælu leiðir.

2. árgangur 1893, 1. Tölublað, Blaðsíða 88

Hún brosti, en í því duldist gremja og sorg, sem hrelldi biskup enn meir. »En jeg er ekki svo öreigi enn þá, að jeg ekki geti lagt ofan á hann svo þjer líki«,

2. árgangur 1893, 1. Tölublað, Blaðsíða 253

Enginn hugði, að hún mundi lifa af nóttina, svo var sorg hennar bitur.