Lögberg - 17. janúar 1894
7. árgangur 1894-1895, 3. tölublað, Blaðsíða 4
Ch. sem hon- mn virtist Ný-íslendingar standa sig e nna bezt í áraf öllum íslenzkum ný lendumönnum.
Lögberg - 09. maí 1894
7. árgangur 1894-1895, 35. tölublað, Blaðsíða 2
Þegar maður er staddur í peim spor- um, sein vjer erum nú í á pessum stað, og er að hugsa um vin sinn eða góðkunningja nylátinn, pá er að vísu sorg eða söknuður
Lögberg - 07. febrúar 1894
7. árgangur 1894-1895, 9. tölublað, Blaðsíða 4
Ný falleg leiktjöld. 22 söngvar í leiknum. Munpoe, West & Mather Málafœrslurmnn o. s. frv. Harris Block 194 tyarket Str. East, Winnipeg.
Lögberg - 29. ágúst 1894
7. árgangur 1894-1895, 67. tölublað, Blaðsíða 4
„Allt gcngur vel, drottning mín“, svaraði hann- „Nam og prjú hundruð prestar hjeldu ráðstefnu í dögun í prestahúsinu J:arna hinum meginn.
Lögberg - 04. júlí 1894
7. árgangur 1894-1895, 51. tölublað, Blaðsíða 4
Næsta morgun, stuttu eptir dögun, vaknaði Leonard við einliverja háreysti meðal binna innbornu manna, skroið hann pá undan ábreiðunum og varð pess vfsari að nokkrir
Lögberg - 17. október 1894
7. árgangur 1894-1895, 81. tölublað, Blaðsíða 1
og hafa afarmiklar umræður verið um hana í blöðum og tímarit- um, ekki svo mjög fyrir meðferð efnisins, eins og vegna efnisins sjálfs. 300,000 eintök liöfðu ný
Lögberg - 04. ágúst 1894
7. árgangur 1894-1895, 60. tölublað, Blaðsíða 3
Leonard kvaddi Júönnu með allhræðrum hug, °>aði að koma bráðlega aptur, og fór að finna ný- Jendumennina, sem hann hafði ekki sjeð síðan kveld- ’Uu áður.
Lögberg - 10. janúar 1894
7. árgangur 1894-1895, 1. tölublað, Blaðsíða 1
Björnson varð ný- lega fyrir f>ví tjóni að missa einn af sínum beztu hestum. Hann hafði í fælni hlaupið á trje og .
Lögberg - 24. mars 1894
7. árgangur 1894-1895, 22. tölublað, Blaðsíða 1
Varúð er engin ný uppfundning, en samt er pað aldrei í ótíma að gæta hennar. l>egar pjer hafið keyrt hest yðar svo hann er sveittur, pá látið hann ekki standa
Lögberg - 29. desember 1894
7. árgangur 1894-1895, 101.-102. tölublað, Blaðsíða 4
þess að bíða og bafa gætur á öllu, og nú þótti þeim í meira lagi vænt um geitarskinnskápurnar, sem dauðu prestarnir höfðu átt, því að þegar fór að líða undir dögun