4. árgangur 1894, 34. tölublað, Blaðsíða 135

þar á fyrsta sal var bústaðurinn og hann ríkmannlegur. þar gekk nú náföl svartklædd. kona um gólf og nísti höndum, gagntekin af sorg. það var ekkja Viacelli.

4. árgangur 1894, 8. tölublað, Blaðsíða 32

Eg bað hina svörtu barni'óstru að bjúkra konu minni og rank aptur uppá piljurnar frá mér numinn af sorg og heiptarhug.

4. árgangur 1894, 19. tölublað, Blaðsíða 74

Én nú sjá peir, að með pessu mót.i verðui' peim poiskur og ísa að litlu sem engu verði, og pví er nú í ráði, að byggja ný og stærri botn- vörpuveiðaskip, sem

4. árgangur 1894, 10. tölublað, Blaðsíða 39

Um morguninn eptir í dögun lagði Elindt af' stað á „skonnort- unni“, sem hann lét bátana draga.

4. árgangur 1894, 21. tölublað, Blaðsíða 81

Og j)jöðj)ingið ítalska ákvað að bera sorg fyrir láti Carnots j>að sem eptir er af yfirstandandi þingtíma.

4. árgangur 1894, 21. tölublað, Blaðsíða 83

I arulliti föðursins lýsti sér ákafieg sorg, en út iir andliti Tömasar skein alvara og meðaumkvun, nieð iiinid fögru, sjúku mey, hverrar kvalir hann naum&st gat

4. árgangur 1894, 33. tölublað, Blaðsíða 131

A svölunum úti fyrir glugguinun á fyrsta sal i höll ekkjul'rú Florio stóðu sorg- búinn kveunmaður og yfirforingi i einkennisbúvvingi Neapelsmanna ineð fallegt

4. árgangur 1894, 1. tölublað, Blaðsíða 4

Hún var öll grátin og með pungum sorg- arsvip? Hvað gengur nð lienni?“ „Hún mun sjálf segja yður það“, sngði prestur og settist í sæti sitt.

4. árgangur 1894, 8. tölublað, Blaðsíða 31

Líttu niður til min af himni pínum og gefðu mér krapt til pess að lina sorg föður míns; og eg lofa pér pvi, að hlýða Iionum, pó hjarta mitt bresti“. • þannig

4. árgangur 1894, 35. tölublað, Blaðsíða 138

ágreiningur eigi stað enn sem fyr milli læknastéttarinnar um eðli, tegundir og græðsluméðferð holds- veikinnar, og það svo, að slíkt má furðu gegna og vekja sorg