17. árgangur 1896, Megintexti, Side 204

, Án hiks og laust við hispurs sið, Sem hirðmenn tíðka borðhöld við Þá dál’tið af hans klénum kosti Tók Karl til sin og jafnframt brosti, Svo haíinn yfir sorg

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 8

George Sand, að hinu æðsta takmarki listarinnar sje náð, þegar menn hafi lært að verka á sálina, fylla hana allt í einu með fögnuði, eða ótta, eða ákefð, eða sorg

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 24

Þá er Islendingar gengu Noregskonungi á hönd, varð sú breyting á löggjöf landsins, að sjerhver ný lög urðu að hafa samþykki eigi að eins landsmanna.

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 227

Svo féll eg helmók aptur í, En önd til lífs þó greip á ný. Svo titrun ein og aptur fró, — Iskulda næst að hjarta sló, En giæring heila gegnum smó.

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 220

Mér nóg um þætti á ný að heyja Þá neyðar þraut, er eg skal deyja, Og uggi þó að efstu nauða Sé ægra strið — en veit mín trú, Að horfzt i augu eg hef við dauða

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 77

Þá er Friðrik II. kemur til sögunnar, kemur fram ný aðferð við verzlunina frá konungs hálfu.

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 89

Ný-kvongaður var hann einn með mestu auðmönnum landsins. —- Átti hann dóttur einhvers auðugasta manns á Norð- urla'ndi.

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 33

En er eigi var að þvf farið, kom út annað kouungsbrjef 1579, er á ný bannaði að láta af' hendi stólsjarðir, nema leyfi konungs væri fyrir því, og var þá biskupum

17. árgangur 1896, Megintexti, Side 177

öllu að kasta til þeirra höndunum, ekki sízt hvað skriptina og orðfærið snertir, og svo skilur mikið brjef okkar, að jeg græði óvenju mikið á brjefum þínum af ný