15. árg. 1900-1901, 2. tölublað, Blaðsíða 3

hvarflar þú og stanzar varla, horfir inn í hjörtu manna, heilögu máli fyllir sálir, leiðir straumkast Ufs, og glæðir Ijóðhöfunda brennandi móði; ræður sælu, sorg

14. árg. 1899-1900, 16. tölublað, Blaðsíða 3

Hann var utan við sig af sorg og angist og fleygði sér flötum á gólfið 0g grét eins og barn.

14. árg. 1899-1900, 45. tölublað, Blaðsíða 4

En lög þeirra breyttust, er bar þá að, í bitran grafar söng: Kvöl, danði, sorg, þeir kváðu svo kvað við í skógar-þröng.

14. árg. 1899-1900, 45. tölublað, Blaðsíða 2

starfað og strit að lengri eða skemri tíma, notið gleði lífsius og bergt á' sorgarbikar þess, séð gleðisól þess skína bjart og fagurt, og líka séð hin dimmu sorg

15. árg. 1900-1901, 11. tölublað, Blaðsíða 2

Að vísu er þetta engin ný bóla þar í landi.

14. árg. 1899-1900, 16. tölublað, Blaðsíða 4

“Það er ómögulegt að þér sé alvara með þetta, Lallana”. mæltí Carlos, og hann gat tæp- lega kounð upp orði fyrir sorg.

14. árg. 1899-1900, 20. tölublað, Blaðsíða 4

Það er óþarfi að taka það fram, að við Car- los vorum mjög forvitnir um alt er fyrir augun bai, þvi þótt við værum báðir beygðir af sorg- um, þá gafst okkur lítill

14. árg. 1899-1900, 50. tölublað, Blaðsíða 3

Sjá, roða slær um rán og fjöll senn rís ný öld af beði ; þvf fylkjum oss á víðum völl, og vekjum söng og gleði, og látum manndóms hörpu-hljóm til hjartna vorra

14. árg. 1899-1900, 30. tölublað, Blaðsíða 1

Um leiðog dauðsfallið hér með til- kynnist hinum fjarverandi vinum hinn- ar látnu, votta ég öllum þeira sera tóku þátt í þessari sorg með mér, mittinni- legasta

15. árg. 1900-1901, 2. tölublað, Blaðsíða 2

„Auðvitað unnum vér þessu fólki alls góðs, og óskum að það megi öðlast sem mesta vellíðan í sínu nýja heim' kvnni. en hitt dylst oss ekki, að sorg, legri fram