4. árgangur 1899-1900, 9. tölublað, Blaðsíða 458

//ún floygði sér ofan yfir Edmund og kysti audlit liaus óleljandi kossum, hlóðugt og bólgið eins og þuð var, algerlega frávita af sorg og kvölutn.

6. árgangur 1900, 1.-2. tölublað, Blaðsíða 90

áður, en' fær nú ekki að hljóma í dómkirkjunni, eins og til var ætlast í öndverðu, og má hér minna á orðin í Guðmundar sögu góða: »höfuðkirkjan, móðirin, sat í sorg

3. Árgangur 1899-1900, 10. Tölublað, Blaðsíða 39

Ilenni fanst hjarta sitt ætla að springa af sorg.

6. árgangur 1900, 6. tölublað, Blaðsíða 46

Það var rétt í dögun, þegar einstæð- ings visindamaður nokkur slökti ljósið á lamp- anum sínum og andvarpaði: „Lífið er ekki nema skóli“.

3. árgangur 1900-1901, 1. tölublað, Blaðsíða 2

Það lærði’ eg' fyrst við ljúfrar móður iijarta, er löngum beindi mér á fagra braut, og lyfti liug á himinveginn bjarta mcð helgri blíðu, gegnum sorg og þraut.

7. árgangur 1900, 1. tölublað, Blaðsíða 18

Enn þá meiri sorg getur ykkur að höndum borið. Saklausi sveinninn, sem nú hvílir í faðmi ykkar, getur með aldrinum orðið drykkjumaður.

6. Árgangur 1900, 1. Tölublað, Blaðsíða 21

Valurinn hljóðaði upp yfir sig af sorg og kvöl, og tók á öllum þeim kröftum, sem enn voru eftir í honum.

3. Árgangur 1899/1900, 8. Tölublað, Blaðsíða 121

Því eru tár mín mörp sem sandur sjávar og sorg mín þung sem brim við eyði sker, en vonir liins sém stjörnur liimins liáar og hjartað lífsins tré, er ávöxt ber

52. árgangur 1900, 8. tölublað, Blaðsíða 32

Woodgate hershöfðingi hafði særzt í bardag- anum, en sá s^m tók við forustu í stað hans treystist ekki að halda hæðinni, og hélt undan með allt lið sitt fyrir dögun

14. árgangur 1899-1901, 14.-15. tölublað, Blaðsíða 56

að koma í veg fýrir, að saklausir gyldu sekra, að næmir og skæðir sjúkdómar kæmu upp beinlínis fyrir sóðaskap eða kæruleysi einstakra manna, og leiddu svo sorg