10. Aarg., 1. nummar, Qupperneq 1

Thi ogsaa i Julen kan der være dybt Mørke og bitter Sorg; lad os ikke over Jul eglæ den glemme Julesorgen!

2. árgangur 1901, 20. tölublað, Qupperneq 153

Við pabbi höfðum farið á fæt- ur í dögun og gengum niður á ár- bakka til þess að líta eftir kindum, er reka átti í kaupstaðinn til slátr- unar.

3. Árgangur 1901, 10. Tölublað, Qupperneq 154

Hann reyndi að sökkva sér niður í störf sin, en honum tókst eigi að bæla sorg sina með því.

4. árgangur 1901-1902, Minning, Qupperneq 2

ÞAKKARAVARP: JTor er löttr og ljúft a3 mmnasfc liðin hjá er sorg og neyð meðan elsku barnið hlíða burtufarar stríðið leið, mannkærleikans yl og anda allstaðar

15. árgangur 1901, 46. tölublað, Qupperneq 183

Fat askipti ný. Svo er að sjá, sem apturhaldsliðið sé nú annars fallið frá 10- manna-frumvarps-heimskunni sinni.

4. Árgangur 1900-1901, 18.-19. Tölublað, Qupperneq 72

En í dögun dagin eftir varð hún aðfaraá fæt- ur og kveikja upp eldinn í húsi höfðing- jans, sem hún var vinnukona hjá, og þá var andvarp hennar ávalt það sama

3. árgangur 1900-1901, 12. tölublað, Qupperneq 229

Það sem að hjarta þröngvir mínu og vekur s&ra sorg, það eru blessuð börnin ungu liör sem kveðja hlýt.

3. Árgangur 1901, 7. Tölublað, Qupperneq 97

Úr heimsins stríði, heimsins sorg, eg horfi beint í lífsins borg; það hressing huga veitir og harmi’ í fögnuð breytir.

3. Árgangur 1901, 9. Tölublað, Qupperneq 129

g festi með andvarpi hrennheitu blund 2 blundandi’ i draumum var hryggur í lund; en sorg mín og áhyggjan dapra nú dvín, er dagsbirtan skín. Hvað amaði að?

5. Árgangur 1901-1902, 1.-2. Tölublað, Qupperneq 3

En er leið að dögun, þá gekk Þór út og sór, hvar lá maður skamt frá honum í skóginum, og var sá eigi lítill; hann svaf og hraut sterklega.