5. Árgangur 1901-1902, 1.-2. Tölublað, Blaðsíða 4

En litlu fyrir dögun þá heyrir hann, að Skrýmir mun sofnað hafa, stendur þá upp og hleyp- ur að honum, reiðir þá hamarinn af öllu afli og lýstur á þunnvangann

4. Árgangur 1900/1901, 6. Tölublað, Blaðsíða 89

véra góð liörn og góðir ihenn og konur þegar við verðuin fullorðin. i\ii‘ð því móti kennuni við líi a öðriim veginu til liimins, )>ar sem engin svnd cr eða sorg

1. árgangur 1901-1902, 15. tölublað, Blaðsíða 5

Nú sef- ur hún Sorg, systir mín, og vaknar ekki um jólin, að ég vona—ekki rétt um jólin.

2. árgangur 1901, 6. tölublað, Blaðsíða 41

Syng mnrgunsumr um sorg og liel —• ineð svan'alag! Lát svella himnesk sólaHjóð — með bvanalag. Syng þúsund siimum hærri hlj/>ð — með hymna-lag!

4. árgangur 1901-1902, 11. tölublað, Blaðsíða 204

Eg enn man hve sár mín sorg var, er sá ög hann Iíða, og seinast og þreyttann að stríða.

1. árgangur 1901, 1. tölublað, Blaðsíða 1

I 1000 ár hefur hún orð- ið að sæta hér bæði blíðu og stríðu, sorg og gleði.

4. árgangur 1901-1902, 5.-6. tölublað, Blaðsíða 86

renna gönuskeið; flnn, að iíkt er flest og heima, tinn að söm er æflleið út og suður, austur, vestur, aistaðar þekkist gönuskeið; alstaðar er sama sagan: sorg

4. árgangur 1901-1902, 11. tölublað, Blaðsíða 206

að óbœtt sorg er karlmennskunni þrek, Stephan. G. Stephan.ssoíí',

4. árgangur 1901-1902, 5.-6. tölublað, Blaðsíða 84

Æ, ég stari út í geiminn, er að hugsa um liðna tíð, er að hugsa um ástir fornar, 1 er að hugsa um sorg og stríð.

14. árgangur 1901-1902, 28. tölublað, Blaðsíða 2

Og önnur nefndist Gæfa, en ðnnur Mæða hét, með annari hló Gleðin, með hinni Sorg- in grét.