Þjóðólfur - 12. desember 1902
54. árgangur 1902, 50. tölublað, Blaðsíða 199
Harpan þín lætr og hlær og grætr í sorg og gleði svalar geði. Þriðja stefjamdl.
Þjóðólfur - 01. janúar 1902
54. árgangur 1902, Efnisyfirlit, Blaðsíða 2
Ný lög 5, 12, 27, 41, 48. Nýr spítali 6. viðaukabl. Nýtt félag (Sögufélagið) 12. Nýtt slökkviáhald 52. Ofsaveður 47. Ólafsdalsskólinn 20.
Þjóðólfur - 10. janúar 1902
54. árgangur 1902, 2. tölublað, Blaðsíða 6
samt ekki sem viðkunn- anlegust, en það getur komið af óvana á leiksviði; rödd hans bregst honum og stundum að réttu tónfalli, þá er hún á að lýsa þungri sorg
Þjóðólfur - 02. maí 1902
54. árgangur 1902, 18. tölublað, Blaðsíða 69
Morðið kvað hafa fengið mjög á keis- ara, er persónulega var viðstaddur sorg- arathöfn þá, er sama daginn var haldin yfir hinum látna í innanríkisráðaneytinu.
Þjóðólfur - 04. júlí 1902
54. árgangur 1902, 27. tölublað, Blaðsíða 108
Allir þeir, sem á einn eða annan hátt sýndu mér hlut- tekningu í minni stóru sorg, sem hér yrði oflangt upp að telja, bið eg algóðan guð að farsæla og blessa
Þjóðólfur - 10. október 1902
54. árgangur 1902, 41. tölublað, Blaðsíða 164
Eg varð utan við mig af undrun og sorg, og las eg miðann hvað eptir annað; en mér til hugsvölunar hugði eg, að það gæti þó átt sér stað, að þetta væri gaman, er
Þjóðólfur - 13. júní 1902
54. árgangur 1902, 24. tölublað, Blaðsíða 93
. — Kriiger, sem nú dvelur í Brussel, varð mjög dapur, er hann heyrði úrslitin og sagði: „Hjarta mitt er fullt at sorg og sút.
Þjóðólfur - 27. júní 1902
54. árgangur 1902, 26. tölublað, Blaðsíða 104
hanalegu þess; sérstaklega viljum vér nefna hjónin á (íýgjarhóli og Kjarnholtum, Einliolti og Kjóastöðum, er hafa tekið svo mikla hliitdeild I iiinni þungu sorg
Þjóðólfur - 04. apríl 1902
54. árgangur 1902, 14. tölublað, Blaðsíða 55
. — Þessi heiðurskona varð ekkja árið 1868 og var það henni sár sorg að sjá á bak ást- ríkum ektamaka og gáfuðum börnum, en hún athugaði gang lifsins og bar
Þjóðólfur - 30. maí 1902
54. árgangur 1902, 22. tölublað, Blaðsíða 87
Hún var þarna alein utan við sig af sorg og iðrun í hinni hrikalegu náttúru, sem svipt var bæði sólu og sumri, eins og hún sjálf.