17. árgangur 1902/1903, 6. tölublað, Blaðsíða 87

Skoöanirnar þröngsýnu á fœöunni og dögun- um, sem þar er viö átt, voru gyöinglegs uppruna, náknýttar viö gamla testamentið, þaöan komnar inn í kristna söfnuði.

5. Árgangur 1901-1902, 12.-13. Tölublað, Blaðsíða 47

Nú var móðirin enn á ný ein eftir í húskofanum litla, og liðu þannig mörg ár.

3. árgangur 1902, 17. tölublað, Blaðsíða 129

Augum mæni’ eg upp til hæða, allra þaðan vænti gæða; sérhver deyfist sorg og mæða, svölun andinn finnur hér. Betri kostir bjóðast mér.

3. árgangur 1902, Jólablað, Blaðsíða 1

omin eru jólin, sem jeg hef lengi þráð, jeg skal vera glaður og lofa drottins náð, allt er hreint og fágað og fögrum ljósum skreytt, flúið burtu myrkrið og sorg

1. Árg. 1902, Nr. 2, Blaðsíða 59

Brádliga tók hon við hvorjari hond um eina vakra blómu tætt hjá og rópti til deyðan: »Eg oyðileggi hvorja einastu blómu hjá tær, tí eg eri vitleys av sorg«. »

4. Árgangur 1902, 3. Tölublað, Blaðsíða 40

Lát það sjá, að sorg þess sé sorg þín og yndi þitt að efla gleði þess. Börnin ættu að sjá, að foreldr- ana langar tii að búa þeim fagra æsku.

17. árgangur 1902/1903, 9. tölublað, Blaðsíða 140

Á öllu sést,að þau þau eru einkar bœnrœkin; en þau búa yfir mikilli sorg : þau eiga ekkert barn.

5. Árgangur 1901-1902, 22.-23. Tölublað, Blaðsíða 89

Móðirin lá með ólgusóttaróráði, unz hún sofnaði ör- magna undir dögun. Timide vakti.

8. árgangur 1902, 1. tölublað, Blaðsíða 36

Pað er ekki unt í fám orðum að lýsa þeirri sorg og gremju, sem gagntók alla þjóðina við þessar ófarir.

5. árgangur 1902-1903, 5. tölublað, Blaðsíða 39

Um þetta íiafði hún verið að hugsa alla leiðina, — að eigaein og bera sorg sína •ein, að grafa hana svo djúpt íi lviarta sitt og tilíinningar, að hún byggi þar