Titlar
- Lögberg 182
- Heimskringla 135
- Ísafold 101
- Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi 93
- Baldur 84
- Reykjavík 77
![Hleð ...](/images/loading.gif)
12. Aarg., 10. nummar, Blaðsíða 6
Men saadan vil vi nu ikke gøre — —.« Og saa talte han dybt og inder- ligt om Sorg og Savn og Juleglæde midt i Sorgen, medens vi alle bøjede vore Ho- veder og
5. árgangur 1902-1903, 6.-7. tölublað, Blaðsíða 73
lEg elslca’ yður lieitt eg vort einingar banS skal ekkert siíta né vinna því g-rand, yðar sorg er mín sorg, yðar sigur er minn.
4. árgangur 1903, 15.-16. tölublað, Blaðsíða 115
Kor. 5, 20. er sagt: »Ef nokkur er í Kristi, þá er hann ný skepna; iið ganlr er afmáð, sjá allt er orðið nýtt « En það að vca í Kristi er að faka á móti orðinu
10. Árgangur 1903, 10. Tölublað, Blaðsíða 43
; en því miður gat ég engu áorkað, og þegar ég lagði ungana aftur niður og gekk inn, þá fylgdu sorgaróp móðurinnar mér, og lengi lá ég vakandi og hugsaði um sorg
9. árgangur 1903, 3. tölublað, Blaðsíða 193
í dögun kom Deesa til búgarðsins. Hann hafði farið á ær- legan túr og bjóst nú við hegningu fyrir að hafa verið lengur, en hann hafði fengið leyfi til.
1. árgangur 1903, 5. tölublað, Blaðsíða 2
Útgefendur: Nokkrir Ný-Íslendingar. Ráðsmaður: G. Thorsteinsson. Prentari: JóIIANNES VlGFÖSSON. Utanáskrift til blaðsins : BALDUR, Gimli, Man.
18. árgangur 1903/1904, 1. tölublað, Blaðsíða 9
Ef til vill þekkir þú ekki mótlæti, sorg og kross, nema af af- spurn. En enginn dagr er í því tilliti til enda tryggr.
6. Árgangur 1902-1903, 10.-11. Tölublað, Blaðsíða 41
Svo bar það- við einn dag — eg var nýkominn lieim í kofa minn, hafði verið á reið í kringum hjörðina síðan í dögun um morguninn, og ætlaði nú að fara að hita
8. Árgangur 1903, 6. Tölublað, Blaðsíða 94
Og það tel ég sorg- legt, að hanu skuli sýna mönnum svona lítinn kærleika og umburðar- lyndi, eingöngu fyrir þá sök, að þeir eru á annari skoðun i biblíurann-
6. Árgangur 1902-1903, 16.-17. Tölublað, Blaðsíða 68
Þegar eggjaræninginn sér, hve fuglarnir barma sér yfir missinum og þegar hann kemst að raun um, að eggin eru gráunguð og því óæt, þá fer gleðin af, en sár sorg