Ísafold - 29. september 1917
44. árgangur 1917, 61. tölublað, Blaðsíða 2
En á næsta auga- bragði var eins og hann blygðaðist sin fyrir þá sérplægni sina, að geta hugsað um nokk- uð annað en sorgina, þessa sáru sorg, sem eiginlega
Ísafold - 22. febrúar 1919
46. árgangur 1919, 8. tölublað, Blaðsíða 4
Eg get ekki nefnt þá alia, sem bæði iéttu mér sorg og fátækt með hlýni alúð og fégjöfum; þeir vorii svo margir, en sérsaklega verð eg að nefna þá bræðurna,
Ísafold - 12. febrúar 1913
40. árgangur 1913, 12. tölublað, Blaðsíða 47
. — Þau hjón hafa orðið fyrir þeirri sáru sorg að missa báðar dætur sínar uppkomnar með fárra ára millibili, úr sömu veiki.
Ísafold - 10. janúar 1914
41. árgangur 1914, 3. tölublað, Blaðsíða 11
Hjartanlega þakka eg öllum þeím fjær og nær, sem hafa sýnt mér og börnum mínum hluttekningu í sorg okkar við frá- fall mannsins míns elskulegs, Ólafs Magn- ússonar
Ísafold - 06. júlí 1912
39. árgangur 1912, 45. tölublað, Blaðsíða 163
únnRaupin i CéinBorg auRa gíeéif minRa, sorg.
Ísafold - 04. janúar 1919
46. árgangur 1919, Efnisyfirlit, Blaðsíða 1
Ný bók (J. B.), 7. Söngvar förumanns ins (Hig. Sig.), 13. „Eimreiðin' (J. B.), 15. „Skímir“ (J. B.) 17. „íðunn“ (J. B.), 20. „Skóla blaðið“ (J. B.), 20.
Ísafold - 30. september 1911
38. árgangur 1911, 60. tölublað, Blaðsíða 238
Hjartanlega þökkum við öllum þeim, sem á einn eða annan hátt heiðruðu minningu elskulegs sonar okkar, Ragn- ars, og tóku þátt í sárri sorg okkar.
Ísafold - 11. nóvember 1911
38. árgangur 1911, 69. tölublað, Blaðsíða 272
Hér meö votta eg þeim heiðr- uðu Keflvíkingum mitt hjartans þakk- læti fyrir þá heiðarlegu gjöf, er þeir veittu mér, og þá innilegu hluttekn- ing í sorg minni
Ísafold - 18. september 1915
42. árgangur 1915, 72. tölublað, Blaðsíða 4
Móðir þín lagðist f rúmið af sorg þegar hún frétti, - að þú hefðir háð einvígi, og er rúmföst enn. Eg veit ekki, hvað úr þér ætlar að verða.
Ísafold - 22. september 1915
42. árgangur 1915, 73. tölublað, Blaðsíða 1
I gærinorgun barst hingað til bæjarins símfregn frá Færeyjum, sem setti höfuðstaðinn svo að segja á annan endann og vakti sorg og kvíða í hugum manna um land