8. Árgangur 1919, 12. Tölublað, Blaðsíða 180

Það er spurt, hvernig eigi að gera menn glaða, og menn benda á ýms ný gleði- efni. Menn auglýsa: »Hér er gleðin.

38. árgangur 1911, 61. tölublað, Blaðsíða 242

Brúkuð eða ný skósmiðasauma- vél óskast til kaups eða leigu. — Upp- lýsingar á Laugaveg 22.

3. Árgangur 1917-1918, 3. Tölublað, Blaðsíða 193

Þar spretta upp vordaggar-vötn undan björgum, þar vindur úr djúpinu gimsteinum mörgum, og demant og perla um daggirnar bláar i dögun sem kvikur af sólstirni gljá

1. árgangur 1915, Megintexti, Blaðsíða 123

Þau komu í dögun til þorpsins. Bakdyrnar á veitingahúsinu voru ékki lokaðar, og þau fóru inn. »Farðu upp til móður þinnar!

Árgangur 1913, 677. tölublað, Blaðsíða 2

Hann reikaði vítt um völlu og skóga, barðist við sorg sína, en barðíst sigurvana. Hún hafði komið honum óvörum og hann gat ekki borið af henni banaorð.

20. árgangur 1914, 3. tölublað, Blaðsíða 159

DÖGUN. Sólris í sölleitum skýjum Nú sé ég í fyrsta sinni, silfrar hvert einasta strá. þó sæi ég hundrað slík.

2. árgangur 1918, 190. tölublað, Blaðsíða 2

Eg sé — loga eyðileggingar og angist- ar, en sömuleiðis dögun — nýrrar menúingar«.

4. árg., 1916-17, 181. tölublað, Blaðsíða 2

Það er fyrst og fremst kaerleikur skáldkonunnar til mannanna barna, sem þessu hefir valdið, móðurlegi skilningurinn á draumum þeirra, veikleika og sorg; það

6. árgangur 1910-1911, 11. tölublað, Blaðsíða 87

Remur til Rvikur á ný — eftir 10 ár. Dvelur þar vetrarlangt.

7. árgangur 1912-1913, 8. tölublað, Blaðsíða 128

128 BREIÐABLIK ÆFINTÝRIÐ UM FRÚ SORG. Eftir HERMANN SUDERMANN. PA Ð var einhverju sinni móðir, sem gfóður guð hafði gefið son.