Skírnir - 1918
92. Árgangur 1918, 2. Tölublað, Page 264
í ástaleitir langar eg lagði’ í dögun ungur. Hef þolað þorsta’ og hungur og þrammað veglaus fjöll. Iief kannað sjafnarklungur og kvennaveðrin öll.
Skírnir - 1914
88. árgangur 1914, Megintexti, Page 113
Vort land er í dögun af annari öld. is ú rís elding þess tíma sem fáliðann yirðir.
Skírnir - 1915
89. árgangur 1915, Megintexti, Page 316
Og þegar skammdegið læðist að, og sólin fer að dvelja lengur og lengur á bak við fjöllin — dvelur þar dögun- um saman, er harpan einnig gripin.
Skírnir - 1915
89. árgangur 1915, Megintexti, Page 139
við vitum hvernig á því stend- ur, að þeirn reyndist lífið svona misjafnt, þegar við vitnm að þeir íundu sitt hvor af því að sinn leitaði að hvoru, þá vaknar ný
Skírnir - 1917
91. Árgangur 1917, 4. Tölublað, Page 403
Svo djúpt er oft á duldri sorg í dölum okkar lands, að athyglinni yfir sést og augum fjölda manns. Því margur sá er háan hlær, á harm í brjósti sér.
Skírnir - 1913
87. árgangur 1913, Megintexti, Page 360
öllu sínu lífi fram fyrir múgann sem traðkar draumana hans niður í sorpið; að eins einu fleygir hann aldrei fyrir mennina, sinni eigin instu, djúpu ógæfu- sorg
Skírnir - 1914
88. árgangur 1914, Megintexti, Page 206
G. svo, að hon- um hafi verið gjarnt að tala um sorg sína, en það er rangt.
Skírnir - 1910
84. árgangur 1910, Megintexti, Page 204
Einsamall bjó hann að sorg sinni og talaði ekki um hana við neinn. Enginn spurði hann neins, enginn treysti sér til að reyna að hugga hann.
Skírnir - 1912
86. árgangur 1912, Megintexti, Page 51
Stephán getur þess í öðru kvæði, að hann hafi verið á verði „með Davíð, sem drenginn sinn erfði; en heitast um hjartað mér gerði sorg Egils, sem orkti eftir Böðvar11
Show
results per page