4. Árgangur 1910, 10. Tölublað, Blaðsíða 257

«Var hún einhver aumingi?» «F*að var hún óneitanlega upp á síðkastið.« «Hvar var hún?» «Hún var norður í landi.» «F*ektir þú hana?

12. árgangur 1909-1910, 11. tölublað, Blaðsíða 275

“Brúnó dó efcki niðurbrotinn aumingi. Ég er nú viss ttm aö han.i kiom inn i réttarsalinn með þeim fulla ásetningi, að gjöra þaö sem hann gjörði.

12. árgangur 1909-1910, 9. tölublað, Blaðsíða 237

. — Baía hn'slast á og vbrkenna aumingjunum, sem veröa fy ír því óhappi oö i/iörá þaðl!

1. árgangur 1910, 1. tölublað, Blaðsíða 10

Varir hans bærðust ekki til þess að segja eilt fagnaðarorð við litla aumingjann töturlega, sem stóð og liorfði beint framan í hann, og lukti eitthvað í hendi

4. árgangur 1910, 8. tölublað, Blaðsíða 118

Ekki lengra síðanf Óska eg því, að þeir aumingjar, sem reknir eru út í horn með ómetið, á meðan hitt fólkið etur kræsingarnar, þektu og næðu í matjurtirnar.

11. árgangur 1910, 6. tölublað, Blaðsíða 47

Var það mögulegt, að eg gæti verið sá hug- leysis aumingi, að neita að rétta fá- tæklingnum hjálparhönd, af ótta fyrir að móðga þenna grimma prest?

4. Árgangur 1910, 5. Tölublað, Blaðsíða 33

Ekkert skjól eg annað hef, önd mín vonar skelfd á þig, aumingjann ei yfirgej, enn þá slyrk og hugga mig; trausiið eina, áslvin minn, öll mér kemur hjálp jrá

1. árgangur 1909 - 1910, 5. Tölublað, Blaðsíða 34

tröllaukinn vandlætingarham og leggja syndarann i einelti eins og hrafnar staka hrafninn á hrafnaþingi, og hætta svo ekki, fyr en sérhver sómafjöður er reitt af aumingjanum

1. Árgangur 1910, 5. Tölublað, Blaðsíða 193

Stúlku-auminginn var svo hugfaygiii, ; ð hút yi.ssi ekki í þenna heim né annan.

9. árgangur 1909-1910, 39. tölublað, Blaðsíða 153

Áhrif hans hér á Islandi eru yfirleitt sama sem engin — til gagns; — flestir þeir sem ganga í sötnuð hans eru taugaveiklaðir aumingjar, eða hálf vitlausar kerlingar