5. Árgangur 1911, 5. Tölublað, Blaðsíða 116

Egon af því eg elskaði hann,« svaraði hún hlýleg, og eg veit að eg gæti al- drei látið af að elska hann — og það« bætti hún við og roðnaði við, »þó að alt það sorg

5. Árgangur 1911, 5. Tölublað, Blaðsíða 117

Segið þér mér nú frá dögun- um, vikunum, mánuðunum löngu, sem liðu eftir þetta, þessa hörmungarfullu stund.

5. Árgangur 1911, 7. Tölublað, Blaðsíða 164

Hugðu þeir þegar til hefnda, gripu til vopna og. greiddu atlögu að Spán- verjum nfesta morgun í dögun.

38. árgangur 1911, 48. tölublað, Blaðsíða 192

sérstaklega þökkum við æskuvinum hans og uppeldisbræðrum á Eskifirði fyrir þann Ijósa vott um vinarþel til hins látna sonar okkar, og innilegu hlut- tekningu í sorg

17. árgangur 1911, 1. tölublað, Blaðsíða 4

Seg eitt orð, og Eiríks drotning ertu, aðrar meyjar þó að deyi af sorg; Konungstignin mín er ástin ung, ofin munardraum er kórónan ei þung.

85. árgangur 1911, Megintexti, Blaðsíða 334

Söngur hennar um sigur, fögnuð og gleði — og ósigur, sorg og kvöl. * * * Hljóðna þú fugl! ómið þið strengir í djúpinu!

25. árgangur 1911, 56.-57. tölublað, Blaðsíða 225

Samíœl Eggertsson, Jochumssonar, er um hrið hefir fengízt við ýmis konar skrautritun hér í höfuðstaðnum, hefi ný- lega gefið úfc „alþýðlegan samanburðar- leiðarvísi

7. Árgangur 1910-1911, 11. Tölublað, Blaðsíða 261

Lífiö sorg og sælu blandið særir rnína þungu lund. Láttu þína ljósröst skína. Ljós í minni sálu dvína, lýstu mér um stutta stund.

17. árgangur 1911, 1. tölublað, Blaðsíða 10

>Er sorg mín eigi nóg, er ei má léttast? Hví eykst mitt böl með öllu, sem ég lít? Ég heyri, þekki nafn mitt: Nar-Nar-kissos. Ó nafni minn!

Jólaharpa 1911, Jólaharpa 1911, Blaðsíða 2

i r—f=r 'r r r Er hann vor borg, 94 ■ms>- i Og þá allr - i breyt - ir í un - að sorg. i i i i A i i i A £ ± r Æ. 1 I i r 4.