5. Árgangur 1912, 5. Tölublað, Blaðsíða 35

þessa óttalega augnabliks í lífi bans, þegar lausnarans alvarlega, en þó meðaumkunarfulla augnatilliti var beint til hans; og þessar endurminningar hafa þá á ný

11. árgangur 1912, 7. tölublað, Blaðsíða 52

Jeg hlakka til dúra’ og drauma, en dögunin vekur mjer sorg. — í sól-löndum duiræðra drauma er jeg drottning í skínandi borg. „ C)g kóngurinn?

26. árgangur 1912, 4.-5. tölublað, Blaðsíða 13

T J 11 ö n (I HeJztu tíðindin, er borizt hafa ný skeð frá útlöndum, eru: Damnörk.

14. Árgangur 1912, 15.-16. Tölublað, Blaðsíða 58

En það var ekki sorg foreldranna, sem kom honum lil að gráta, heldur ólán hans sjálfs, og' hann grét ekki af þvi, að hann kannaðist við synd sína.

6. Árgangur 1912, 3. Tölublað, Blaðsíða 49

Peir voru alla nóttina að róa yfir Mareotisvatnið, og náðu í dögun næsta morg- un út í hina stærstu höfn þeirrar tíðar, og úði þar alt og grúði af skipum og fólki

27. árgangur 1912/1913, 6. tölublað, Blaðsíða 166

Þar koma fram allar mannlegar tilfinningar, meSaumkun, viSkvæmni, gleSi, söknuSr, sorg. Hann elskar unga manninn, sem biSr hann aS vísa sér veginn!

7. árgangur 1912, 19. tölublað, Blaðsíða 69

« »Af því eg ber sorg.

1. Árgangur 1912, 6. Tölublað, Blaðsíða 46

Svo hóf hann sögu sína á ný: „Eg hljóp í ofboði til veitingahússins og bað um hjálp að koma föður mínum heim.

6. árgangur 1911-1912, 9. tölublað, Blaðsíða 143

Er þeir stigu á land við Riva degli Schiavoni, sagði hann við fiskimanninn: ,,í dögun skalt þú ganga fyrir hertog- ann og herma honum frá, hvað fyrir þig hefir

11. árgangur 1912, 5. tölublað, Blaðsíða 37

eí hann hefði ekki hljótt um sig, að hann mundi hengja hann, að hann mundi lima liann sundur eins og kindarskrokk og koma öllum stykkjunum út í Hvítá fyrir dögun