1. Árgangur 1911/1912, 4. Tölublað, Blaðsíða 247

NUNNAN í HULINSHEIMUM 247 eins og nóttina á’Sur; röddin barst nm ganginn, hrein, þýö og sorg- þrungin.

11. árgangur 1912, 8. tölublað, Blaðsíða 60

Ektakvinnur elska réð ástríkur til dauða, krossinn bar og móð þeim með sem mjúkur hirðir sauða, sampíndist í sorg og þrá — sem það lægi hans hjarla á — með

5. Árg., 3. nummar, Blaðsíða 1

I de øvrige Dage, medens Aaret gaar sin Gang, med Arbejde, Strid, Sorg, Be- kymringer, den Fortræd, som vi Menne- sker volder hverandre, Fald, Nederlag, Synd

26. árgangur 1911/1912, 11. tölublað, Blaðsíða 335

Vér höfum líka fundið til nærveru hans bæði í gleði vorri og sorg. Hugr vor hefir aftr og aftr í bili verið hrifinn af návist hans.

27. árgangur 1912/1913, 3. tölublað, Blaðsíða 66

Þegar moldin skall á kistulokið við greftran ástvin- ar þíns, fannst þér sem hrollr fara um lijarta þitt, er þegar yar þvínær brostið af sorg.

27. árgangur 1912/1913, 3. tölublað, Blaðsíða 75

Og svo mikið af sárustu harmkvælum og sorg, sem enginn fær orðum að komið, bar þar að á fáeinum

26. árgangur 1912, 46.-47. tölublað, Blaðsíða 187

við, að hjálpa henni, að því er bÚD- aðinn snerti — „auðvitað er hún þess nú albúin, að ’gleyma öllu, og ímyDdar sér auðvitað, að Patrick hafi einatt borið sorg

5. Árgangur 1912, 9. Tölublað, Blaðsíða 68

undarleg tilfinning, sem aS grípur oss, aS þessi hugrakka og hrausta hetja er ekki lengur á jörS- unni, — og þessi boS skapur hefir fært mörg- um þúsundum sorg

11. árgangur 1912, 7. tölublað, Blaðsíða 53

Við þennan síðasta sólskinsblett fær sorg mín og ást sinn heilagan rjett. Ogsveipiðmigskikkjunni!— Svonaerljett að sofna — og elska — og deyja!

18. árgangur 1912, 2. tölublað, Blaðsíða 145

145 hvort vér lifum eða deyjum, hvort vér förum eða komum heim aftur og taka engan þátt í sorg vorri né gleði eða brosi.