Árgangur 1913, 631. tölublað, Blaðsíða 4

Hann hafði þá verið upp á hæðinm, meðan unnusta hans hafði hent þessi sorg! »Og ungfrú Cymbelína — sendi hún þig til mín?« »Nei, herra minn!

Árgangur 1913, 593. tölublað, Blaðsíða 3

Martha gamla sagði ekki orð, hún sat alveg utan við sig af sorg yfir Mayu. • »Þetta er mjer að kenna« sagði nú Tazoni »ef jeg hefði verið með

Árgangur 1913, 804. tölublað, Blaðsíða 3

Og þá um leið kom einhver inn, — föl stúlka, frá sjer numin af sorg og hugarkvöl. Hertoganum brá. »Marion!« sagði hann aövarandi rómi.

Árgangur 1913, 854. tölublað, Blaðsíða 3

Og hún sá þar ekkert hræðilegt, — ekk- ert nema sorg. "Fyrirgefðu! Jeg er svo hrædd! Jeg sje allstaðar svik — skelfingu.-.

Árgangur 1913, 562. tölublað, Blaðsíða 1

Afbrýðissemin rikti ekki leng- ur í huga hennar, en hún var gagn- tekin af meðaumkvun með vesa- lings Tazoni, því hún var nú geng- in úr skugga um, að sorg hans

Árgangur 1913, 600. tölublað, Blaðsíða 2

Já, það var alt Ijóst og anð- sætl, hversvegna hún varð að heva baráttuna alein v:ð sorg sína.

Árgangur 1913, 500. tölublað, Blaðsíða 2

Það er mjög sorg- legt að þjer skylduð missa barnið vðar, en bjer verðið að reyna að bera yður vel, því ekki megið þjer gleyma að annast litla Iávarðinn.« Marion

Árgangur 1913, 509. tölublað, Blaðsíða 1

Er það vegna þess, að þeir sjá svo mikið af sorg og örvælu í kring um sig, eða hafa sjálfir orðið fyrir svo miklum vonbrgðum í lífinu, að þeir finni sig knúða

Árgangur 1913, 549. tölublað, Blaðsíða 2

En því miður sje jeg, að nú dregur ský fyrir hamingju yðar — sorg og ógæfu — — — á jeg að halda áfram?* Frh Agæti I/ fæst f Kaffi «jsr Sími 316.

Árgangur 1913, 706. tölublað, Blaðsíða 1

Sjálfsmcrð drýgði nýlega sex- tugur Engiendingur af sorg yfir því, að hann hafði verið neyddur til að drepa á eitri grimman hund, er hann átti, og ferðamönnum