3. Árgangur 1913-1914, 3. Tölublað, Blaðsíða 180

Við svona tækifæri kemur mjög átakanlega í Ijós, hversu mikill aumingi maðurinn er, þá er hann á að reyna fang við náttúruöflin.

8. Árgangur 1914, 5. Tölublað, Blaðsíða 108

. — En minstu þá ósjálfstæða aumingjans, sem elskaði þig einusinni, en hras- aði með hlýleik og meðaumkun.

4. Árgangur 1914, 4. Tölublað, Blaðsíða 4

4 / lágum, köldum koja aumingjans, þar kertisskar hjá náðarbrauði logar, í nótt er gestur kóngur kœrleikans, í klœðafald hans hungrað barnið togar; hann brosir

9. árgangur 1914, 14. Tölublað, Blaðsíða 164

En það var maður sem lifði hvern dag í dýrðlegum fagnaði, en hirti ekkert um aumingjann, sem Iá fyrir dyrum hans, hlaðinn kaunum.

8. Árgangur 1914, 25.-26. Tölublað, Blaðsíða 199

Nú þekki eg sanna jólagleði, nú veit eg að frelsarinn er fæddur til þess að leila að aumingjunum í myrkrinu.

29. árgangur 1914/1915, 2. tölublað, Blaðsíða 79

Mjög má holdsveiku aumingjunum þykja vænt um þennan góSa mann, sem hefir lagt og leggr svo mikiS í sölurnar fyrir þá. — Hugs- um i því sambandi um hinn heilaga

3. Árgangur 1913-1914, 4. Tölublað, Blaðsíða 294

Hinir aumingjarnir, fávitrir, og skyni þrotnir, geta ekki sýnt neina dómgreind í þessum efnum.

16. Árgangur 1914, 1. Tölublað, Blaðsíða 5

Hún er iðin, auminginn! út þó slundum Jangi. „Pípuhatt ég hdan ber; Með gleraugun mer gekk þó hann mun altvel sœma. en gefasl upp ei viidi.

15. Árgangur 1914, 15. Tölublað, Blaðsíða 25

Jeg ætla minnast á það, hvernig þú fórst með aumingjann hann Grána þinn í gærkvöldk. »Hvað kemur það þjer við?

3. Árgangur 1914, 1. Tölublað, Blaðsíða 1

f kofaskrifli aumingjans var hann heima hjá sér og himinblíðu kærleikans lét þar streyma frá sér.