21. árgangur 1915, 1. tölublað, Blaðsíða 46

Hver nýr dagur var henni ný hamingja. Ef hún hefði verið spurð um, í hverju sú ham- ingja væri fólgin, þá hefði hún ekki getað svarað því.

3. Árgangur 1915, 2. og 3. Tölublað, Blaðsíða 103

HEFTI 1915 103 Djii)) sorg, vegna hennar eigin veik- leika, hdttvafðist um fiiamtíöar- himin hennar, eins og nótt. Hún grét.

2. árg., 1914-15, 184. tölublað, Blaðsíða 2

Nokkru fyrir dögun var brezka liðið búið til atlögu og kl. hálf átta byrjaði stórskotahríðin.

9. Árgangur 1915, 10. Tölublað, Blaðsíða 75

B J A R M I 75 frelsarinn hefir fram að hjóða, þarf það að þekkja vald og áhrif sorg- arinnar.

21. árgangur 1915, 2. tölublað, Blaðsíða 109

þitt fjalbygða einrými tjalda. »Og þá er ég hólpin í Fjallkonu faðm, ef frostrósin skartar, að lögun, og norðurljós kvika í námunda för frá náttmáli yfir að dögun

15. árgangur 1915, 42. tölublað, Blaðsíða 137

ún veit þið finnist, engin sorg er amar, á œðra landi, bak við gröf og hel.

1. árgangur 1915, Megintexti, Blaðsíða 123

Þau komu í dögun til þorpsins. Bakdyrnar á veitingahúsinu voru ékki lokaðar, og þau fóru inn. »Farðu upp til móður þinnar!

89. árgangur 1915, Megintexti, Blaðsíða 316

Og þegar skammdegið læðist að, og sólin fer að dvelja lengur og lengur á bak við fjöllin — dvelur þar dögun- um saman, er harpan einnig gripin.

9. Árgangur 1915, 10. Tölublað, Blaðsíða 73

Rödd, sem mýkir alla sorg. Eftir síra Eggert Pálsson. Joh. 20. 1—18.

89. árgangur 1915, Megintexti, Blaðsíða 139

við vitum hvernig á því stend- ur, að þeirn reyndist lífið svona misjafnt, þegar við vitnm að þeir íundu sitt hvor af því að sinn leitaði að hvoru, þá vaknar ný