13. Árgangur 1920, 2. Tölublað, Qupperneq 15

ÖU svertingjabörnin krupu í hring á gólfinu og sögðu himna- íöðurnum frá sorg sinni og báðu hann um að lækna föður þeirra °g láta hann lifa.

10. árgangur 1920, 124. tölublað, Qupperneq 1

Innilegt hjartans þakklæti votta eg öllum, sem á einn eða annan hátt styrktu mig í hinni miklu sorg minni við fráfall míns elskulega sonar, Sveins Jéns Sveinssonar

8. Árgangur 1920, 1. Tölublað, Qupperneq 9

“Æl Sorg og tárl Vatniarósin veiktist og dó. Æ! Ó!”

8. Árgangur 1920, 8.-9. Tölublað, Qupperneq 277

sá var kurteislegur og fríSur sýnum og hinn hermannlegasti; hann var fölur í andliti og svo hafði hann snör augu, aS eldur þótti úr þeim brenna; tignarleg sorg

1920, 8. tölublað, Qupperneq 23

Hvor er hun stærk og dyb i sin Kærlighed og i sin Sorg, denne unge islandske Kvinde.

26. árgangur 1920, 1.-2. tölublað, Qupperneq 61

Mamma var dáin, og eg var einn með sorg mína. Eg veit ekki, hvernig það atvikaðist, að mér datt Arngerður móðursystir í hug.

26. árgangur 1920, 1.-2. tölublað, Qupperneq 115

Það var einhver ógurleg sorg, sem lá á hjarta hennar eins og farg, og auk þess vildi svo til, að hún frétti al- veg að óvörum um hinn hryllilega dauðdaga föður

4. árgangur 1920, 1. tölublað, Qupperneq 12

Morgvminn eftir vaknaSi hann i rigningu; alt var svo sorg- lega þögult, enginn fugl heyrSist syngja; — frá þeim degi leiddist honum meira og meira meS hverjum

4. árgangur 1920, 1. tölublað, Qupperneq 36

ÞaS var tekiS til aö- ryíija og grafa, og met5 skelfingu og sorg báru menn þaöan blóöi-drifnar leifar þess, er veri'S höf'ðu bústaSir lifandi mannssálna.

5. árgangur 1920, Megintexti, Qupperneq 121

Tók hún sjer skilnaðinn svo nærri, að kunnugir menn sögðu, að hún hefði dáið af sorg.