Háskólaárið 1919-1920, Fylgirit, Blaðsíða 32

Eftir endalok þessa heims, þessarar aldar, með synd og sorg og eymd, komi ný öld, heimur rjeltlætis og hjálpræðis. t*ar fáist ráðn- ing á öllum vandamálum lífsins

32. Árgangur 1926, 1. Hefti, Blaðsíða 36

Mér fanst öll þessi fegurð og allur þessi léttleikm- og öll þessi listræna gleði og allur þessi yndisleikur vera eins og einhver ný opinberun, sem verið væri að

33. Árgangur 1927, 1. Hefti, Blaðsíða 25

Hún gekk á ný til Laufeyjar og lagði handlegginn um herðar henni. — Laufey mín. Ég ætla ekki að fara illa að þér og ekki skipa þér neitt.

40. árgangur 1927, 1. tölublað, Blaðsíða 3

Og á daginn reið hann eirðarlaus um víðlenda skóga og revndi að drekkja sorg sinni í háværum veiðifara- glaumi. En ekkert stoðaði.

35. Árgangur 1929, 3. Hefti, Blaðsíða 238

Iágg ej din sorg pá redan tyngda bröst!

19. árgangur 1924, 3. tölublað, Blaðsíða 3

Jeg hefi augastað á lionum að taka við „Dögun“, ef þó ert staðráðinn í því að hætta. Þó munt vita, hvern hug hann hefir um það efni.

11. árg., 1923-24, 54. tölublað, Blaðsíða 4

eitt eintak af „Dögun“ í hendinni. Honum auSsjáanlega mikiS niðri fyrir. — Hefurðu sjeð „Dögun“ ? spurði haö11 0 rjetti Þorbirni blaðið.

4. Árgangur 1922, 1. Tölublað, Blaðsíða 106

Ramadan — þ. e. fasta, sem þú átt að haida einn mánuð ár hvert, frá dögun til dagseturs, líkamsþörfum máttu sinna einungis að nóttu til. 5.

1. Árgangur 1927, 12. Tölublað, Blaðsíða 47

Morguninn eptir lagði hann í dögun af stað til Kordova, fullur af fjöri, brosandi og hamingjusæll.

7. Árgangur 1921-1922, 3.-4. Tölublað, Blaðsíða 215

Þannig var ekki laust við að hrikalegar hamragnýpur læstu sig inn í ímyndun sveinsins og yrðu að tröllum (sbr. nátt-tröllið í myndinni »Dögun«); og er sólin