Lesbók Morgunblaðsins - 17. febrúar 1929
4. árgangur 1929, 7. tölublað, Blaðsíða 51
Finnland þarf eltki altaf að sitja í sorg; gleðin verður einnig að fá sinn rjett. Við erum elíki í neinni nevð.
Lesbók Morgunblaðsins - 08. janúar 1928
3. árgangur 1928, 1. tölublað, Blaðsíða 7
En um hugarins borg renna hrannir af sorg eins og holskeflur brotni við sand.
Lesbók Morgunblaðsins - 02. október 1927
2. árgangur 1927, 39. tölublað, Blaðsíða 312
Hannóniku- tónarnir seyða fram í huganu fcjúka dansþrá, löngun til að snúa baki við alvöru, lífsstríði og sorg, löngun til að gefa ljettúð og nautnum lausan
Lesbók Morgunblaðsins - 18. október 1925
1. árgangur 1925 - 1926, Tölublað, Blaðsíða 5
Hluturinn er, að þegar menn vita, að þeir eiga örskamt eftir ólifað, þá breytast um leið allar óskir inanna og öll verðgildi í gleði og sorg.
Lesbók Morgunblaðsins - 03. febrúar 1929
4. árgangur 1929, 5. tölublað, Blaðsíða 36
Nú sá hann það fyrst hversu sorg- in er þung; því sárasta stríðið er háð, er háfleygu vonirnar hníga í dá og horfin er insta og sterkasta þrá.
Lesbók Morgunblaðsins - 14. febrúar 1926
1. árgangur 1925 - 1926, Tölublað, Blaðsíða 6
— Af því það er meiri sorg á henui, eins og þjer getið sjálfur gjeð!
Lesbók Morgunblaðsins - 24. desember 1928
3. árgangur 1928, 50. tölublað - Jólablað, Blaðsíða 407
Og í kvöldhúmsins kyrð vaknar klökkvi og þrá — Sú er minningin mærst, er það minnir oss á, sú, er hefir oss hæst yfir hvatanna lægð, jafnt í sælu og sorg,
Lesbók Morgunblaðsins - 30. september 1928
3. árgangur 1928, 39. tölublað, Blaðsíða 311
Alla sorg og sút syngur hjartað út. Sem Ijós úr ljómans lieimi, er ljúfa veitir fró.
Lesbók Morgunblaðsins - 23. maí 1926
1. árgangur 1925 - 1926, Tölublað, Blaðsíða 2
kvölum æskulýður heillrar kvn slóðar hefir orðið fyrir í samlífi við foreldra, sem vitanlega vildu það hesta, en gerðu það, sem var'ð að valda skilnaði og sorg
Lesbók Morgunblaðsins - 29. nóvember 1925
1. árgangur 1925 - 1926, Tölublað, Blaðsíða 2
Hún var kramin af sorg yfir barnamissin- um. Tvær nýjar dætur hennar komust á legg; en söknuðurinn hvarf eigi að heldur.