Lögrétta - 01. april 1922
17. árgangur 1922, 23. tölublað, Side 2
Hver er sú rödd, er hlýðir sorg og tregi?
Lögrétta - 01. december 1921
16. árgangur 1921, 53. tölublað, Side 3
« í röddinni gat verið ótti, sorg, fögnuður — alt, fanst Skarphéðni. En hún seitlaði eins og hlýr 8traumur inn að hjarta hans. XIII Mótþrói.
Lögrétta - 03. december 1923
18. árgangur 1923, 68. tölublað, Side 3
Pá vorið kemur kæra aít kulnað sólin mæra mun vekja’ á ný svo visni’ ei meir. Æ, far þú burt í friði! Hin fagra sól að viði enn gengin eitt sinn er.
Lögrétta - 08. december 1923
18. árgangur 1923, 69. tölublað, Side 2
En þegar erkistóll hafði verið settur \ stofn í Lundi, þótti sú kirkja ekki nógu vegleg dómkirkja, og var hún því stækkuð, eða öllu heldur ný kirkja reist utan
Lögrétta - 13. juni 1923
18. árgangur 1923, 30. tölublað, Side 3
Svo varð1 jeg að kveðja, en hvað sá jeg: Þorsteinn, sem til þessa hafði borið hreinasta bolsje- vikalit, var nú alt í einu orðinn kolsvartnr, annaðhvort af sorg
Lögrétta - 12. maj 1923
18. árgangur 1923, 22. tölublað, Side 2
Þannig var hræðsla, hroki og dramb, áhyggj- j i.tórhríð - fyrir veðurhæð og fann ur og sorg.
Lögrétta - 03. juni 1924
19. árgangur 1924, 36. tölublað, Side 1
Drúpa í lágu dalaskauti sumargestir með sorg í hreimi. Hestar og kindur húsa leita, en sólin sígur að svörtum bakka.
Lögrétta - 18. december 1929
24. árgangur 1929, 51. tölublað, Side 2-3
Kolaforði heimsins er mjög mikill, var ný- lega áætlaður á alþjóðafundi jarðfræðinga 7397553 milljónir smálesta og um helmingur þessa forða er talin bestu kol
Lögrétta - 25. marts 1925
20. árgangur 1925, 14. tölublað, Side 3
Ug' rikir sorg á mörg- um heinnlum, sorg yfir landi voru; nu drupa iánar vorir, og' hrygð heiir gagntekiö hjörtu vor, ekki aöeins þeirrá, er næstir þeim scoöu
Vis
resultater per side