9. árgangur 1923, 7. tölublað, Blaðsíða 3

J- J- C3 Or heimahögum. Kirkjan. Morgunmessa á sunnudaginn kl. 10V» (vegna safnaðarfundarins kl. 2 e. h.). „Vér morðingjar."

10. árg., 1922-23, 255. tölublað, Blaðsíða 4

.; * í w JLr w Kti c3 ad nota ”VEGÆ‘PLÖNTUFEFIT I! Merk/ö ’'EJdabuska ” (kokke-pige} ád p<sö ep ódýpasta w.ffi'rf' 00 hpeinasta feiti ^ t dýrtföinni.

37. árg. 1922-1923, 48. tölublað, Blaðsíða 7

En veiðimaðurinn leit i kring og sá að allar tiLraunir hans virtust hafa orðið til einskis; hann mundi ald- rei ná sannleikanum og því síður geta varðveitt

36. árgangur 1923, 3. tölublað, Blaðsíða 3

Mentun skapar ald- rei leiðtoga — hún getur aðeins mint á það, sem ógjört er, með því, að sína hvað afkastað hefir verið á liðnum árum.

36. árgangur 1923, 40. tölublað, Blaðsíða 4

lesendum sínum í skiln- ing um, hvað blaðið hafi meint með hinni oft- nefndu og illa þokkuðu grein sinni “Einangr- un”, og er niðurstaðan sú, að blaðið hafi ald- rei

36. árgangur 1923, 40. tölublað, Blaðsíða 5

Kom ald- rei bati eða jörð fyr en fjórða dag páska.

37. árg. 1922-1923, 52. tölublað, Blaðsíða 1

einkennið á Jesú. 1 fáuin orðum: þau stóru hugtök, sem hann óf mál sitt um, voru á hvers mann vörum, en hann fylfcu þau slíkri siðferðilegri ástríðu, sem ald- rei

36. árgangur 1923, 42. tölublað, Blaðsíða 5

En það var nú svona samt, þeir létu ald- rei af að spyrja hann 0g atyrða.

36. árgangur 1923, 49. tölublað, Blaðsíða 7

gangsstöðinnj á mannfellisárun- unum, veslaðist árlega upp og dó úr eymd og sulti eða af.leiðingum þeirra i— eða hefir vegna kyrk- ''ngsinis og kringumstæðanna ald- rei

37. árg. 1922-1923, 49. tölublað, Blaðsíða 1

Dönum hiefði ald- rei dottið í hug að gera þetta. ef ]>eir hefðu ekki þókst eiga rétt á landinu.