II. árgangur 1924, 1. hefti, Blaðsíða 59

„Loksins, dag einn í októberlok, í fyrstu snjóum, var jeg kominn á ról, í dögun. punglyndi var í huga mjer, er jeg gekk fram hjá þeim staðnum, þar sem jeg hafði

II. árgangur 1924, 1. hefti, Blaðsíða 94

pað var komið undir dögun. Brigid lá á knjám sínum við eldstóna, með perlubandið í höndum sínum; en þá heyrði hún gengið til bæjar.

5. árgangur 1924, 165. tölublað, Blaðsíða 3

Ný fitsala á Baldursgötu 14.

30. Árgangur 1924, 1-2. Hefti, Blaðsíða 61

— Tíminn er eins °9 sandur, sem fyllir spor og lætur mótast á ný. Gleymd er 9leði og sorg hinna fyrstu landnema.

19. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 3

Mjer finst jeg sjá Þorbjörn sitja meS „Dögun“, hissa og reiðan. Þú hefir vakið þarna þunga bylgju a£ andúð gegn þjer.

20. árgangur 1924, 1.-6. tölublað, Blaðsíða 18

Mjer gafst sífelt ný og ný nautn að velta í minni. — Sigrar lífsins, synd og vos silfrað máli högu. Þar að auki oftast bros yfir hverri sögu.

38. árgangur 1924, 1. Tölublað, Blaðsíða 74

Af slíku kæruleysi leiðir aldrei annað en sorg og tjón, sem eigi verður metið til fjár. Kæruleysi hliðstætt þessu, rikir nú í heilbrigðismálum okkar.

98. Árgangur 1924, 1. Tölublað, Blaðsíða 96

En jafnframt þessu hófust þá hinar margvíslegu framkvæmdir og ný- *) Finnur Magnússon, sonarson Olafs, ritaði lofgrein allmikla nm hann i danska ritinu Minervu

1. Árgangur 1924, 4. Tölublað, Blaðsíða 14

Neínum t. d. sorg- ina vegna hinna glötuðu. Þar fáum vér að reyna Jesú.

98. Árgangur 1924, 1. Tölublað, Blaðsíða 160

Það verður skiljanlegt, ef gert er ráð fyrir, að sonamissirinn hafi ekki einungis valdið þungri sorg, heldur byltingu í öllu sálarlífi skáldsins.