Lögrétta - 18. maj 1926
21. árgangur 1926, 21. tölublað, Side 3
Og þá er það, að himininn fellir fegins tár yfir nýbaðaðri fölskvalausri sál, sem á ný hefur sameinast ljós- magni því sem tendrar upp lífs- ins glæfður og
Lögrétta - 01. juni 1926
21. árgangur 1926, 23. tölublað, Side 2
„það verður álíka snemma og Holtun- um hefur öllum verið breytt í tún“, segja þær og hlæja á ný. Seinna fjekk jeg þó betri styrking í trúnni.
Lögrétta - 19. januar 1926
21. árgangur 1926, 4. tölublað, Side 2
Taugaveiki hefur komið upp á Eyrarbakka og fór landlæknir ný- lega austur þangað til þess að gera ráðstafanir til varnar út- breiðslu veikinnar.
Lögrétta - 07. september 1926
21. árgangur 1926, 37. tölublað, Side 4
Biskupinn og frú hans eru ný- lega farin til Danmerkur til þess að vera þar viðstödd kirkjuleg há- tíðahöld. Togaramir eru ýmsir farnir að vstunda veiðar.
Lögrétta - 24. august 1926
21. árgangur 1926, 35. tölublað, Side 4
En vonina misti hann þó aldrei um það, að sjer gæti auðnast að fá að ajá aftur hinn horfna son, áður en hann dæji, og sú von linaði sorg hans.
Lögrétta - 13. april 1926
21. árgangur 1926, 16. tölublað, Side 2
Andlit forseta bar nú vott um samúð og sorg. Hann hafði litið snögglega framan í ríkissóknarann og hvíslað nokkurum orðum að þeim, er næstir honum sátu.
Lögrétta - 24. august 1926
21. árgangur 1926, 35. tölublað, Side 3
Bliknuðu blásalir, byrgðust sólhimnar; — leyndist sorg í söltum sævartárum.
Lögrétta - 10. august 1926
21. árgangur 1926, 33. tölublað, Side 3
Næsta morgunn, minsta kosti tveimur klukkustund- um fyrir dögun, sat Thenardier í veitingastofunni með kerti fyrir framan sig og bjó út reikninginn handa ,gest
Lögrétta - 08. januar 1926
21. árgangur 1926, 2. tölublað, Side 3
þegar Marguerite kom inn til hennar næsta morgun fyrir dögun, — þær unnu sem sje altaf saman, því þá gat þeim nægt eitt kerti báðum —, sat Fantína á rúminu, föl
Lögrétta - 16. november 1926
21. árgangur 1926, 48. tölublað, Side 3
Þeir urðu að fara á fætur við dögun og vinna, þangað til myrkrið skall á; þeir fengu varla að sofa; þeir lágu á bekkjum, á dýnum, sem voru varla tveir þumlung-