Þjóðviljinn - 07. apríl 1937
2. árgangur 1937, 80. tölublað, Blaðsíða 2
Frv. til 1. um sölu kirkju- jarðarinnar Sanda, í Þingeyrar- hreppi. 2.
Þjóðviljinn - 25. febrúar 1937
2. árgangur 1937, 48. tölublað, Blaðsíða 3
Til læknaskipuuar og heilbrigðis- mála, kirkju- og kenslumála og eftirlauna er áætlað rúmlega 3 miljónum króna.
Þjóðviljinn - 17. nóvember 1937
2. árgangur 1937, 268. tölublað, Blaðsíða 2
1 fyrir- legtrinum um »Adiafora« villist C ekki eins og keppinautarnir út í sögulega greinargerð um deilur um þettia efni, með því að þær »,fremur heyra kirkju
Þjóðviljinn - 26. júlí 1939
4. árgangur 1939, 170. tölublað, Blaðsíða 3
Vist er það án efa áhugamál presta að reita fólk í kirkju einu sinni á ári, en það er áreiðanlega til lít- illar uppbyggingar fyrir sjómenn og vandséður hagnaður
Þjóðviljinn - 14. desember 1939
4. árgangur 1939, 289. tölublað, Blaðsíða 2
Svo skaðlegt sem þetta frumvari) er, þá blandast þó engum hugur um Fyrir nokkrum árum var verið að byggja kirkju á einum útkjálka landa ins.
Þjóðviljinn - 06. desember 1939
4. árgangur 1939, 282. tölublað, Blaðsíða 3
Magnús nokkur, er kallaður vaö HUðaskáld orkti eftirfarandi vísu, er hann var á leið til kirkju að gif tast: Drösull þinga lamdi lúma, lundur brýma hlés; upp
Þjóðviljinn - 24. nóvember 1939
4. árgangur 1939, 273. tölublað, Blaðsíða 4
Og eins var með söfnuðinn allan, svo það væri synd að segja að ekkjan hefði farið til einskis í kirkju þennan dag.
Þjóðviljinn - 10. febrúar 1938
3. árgangur 1938, 33. tölublað, Blaðsíða 2
SIÐU Pi'estur, .sem Hallgr’ímur hét, og bóndi, sem Bjarni hét, voru samferöa frá kirkju. Prpstm': I’ér voruð til ult'aris í dag, Bjarni minn.
Þjóðviljinn - 14. júlí 1937
2. árgangur 1937, 164. tölublað, Blaðsíða 2
Og spænskra verkamanna frá borg og bygð m.un bíða hið sama, 1 8 mán'uði ,hafa þeir með ein- stæðu hugrekki varist gegn hin- um þremur erfðaféndu,m: kirkju,
Þjóðviljinn - 12. janúar 1939
4. árgangur 1939, 9. tölublað, Blaðsíða 4
Flestir verða það í sparifötunum, þegar þau eru einungis notuð við kirkju og jarðarfarir- Það lá sérkennileg þung alvara í lyktinni af þeim fötum.