Lesbók Morgunblaðsins - 26. janúar 1941
16. árgangur 1941, 3. tölublað, Blaðsíða 36
— Jeg gekk í kringum brunninn og gáði að hamingjunni. 0g sólin sendi geisla á silfrið vatnsins kalda með sorg og gæfu falda í dulu djúpi sínu.
Lesbók Morgunblaðsins - 04. maí 1941
16. árgangur 1941, 18. tölublað, Blaðsíða 159
★ Velmetinn maður sagði við mig eitthvað á þá leið hjer á dögun- um, er lát þessa meðbróður bar á góma, að hann hefði verið sæll að fá að deyja, því að hann
Lesbók Morgunblaðsins - 31. desember 1941
16. árgangur 1941, 50. tölublað, Blaðsíða 461
Og hrópað upp til himna í bræði og sorg, og harmað það sem aldrei verður náð. Við leynum okkur sjálf hin rjettu rök og reisum heim á grunni svika og táls.
Lesbók Morgunblaðsins - 15. júní 1941
16. árgangur 1941, 24. tölublað, Blaðsíða 207
Heimurinn logar í heift og í sorg. Hvað má nú verða að liði? Geta ekki mennimir bygt sjer upp borg og búið þar saman í friði?
Lesbók Morgunblaðsins - 03. ágúst 1941
16. árgangur 1941, 31. tölublað, Blaðsíða 260
Syrgjandi Guðsmóðir er sýnd með 7 sverð stungin í hjartað, sem tákn um sorg hennar.
Lesbók Morgunblaðsins - 26. október 1941
16. árgangur 1941, 42. tölublað, Blaðsíða 363
Hann hefir þau sjer- rjettindi, að mega gleðjast með gíöðum, hryggjast með þeim sorg- mæddu.
Lesbók Morgunblaðsins - 05. janúar 1941
16. árgangur 1941, 1. tölublað, Blaðsíða 5
Kveðið á ferð í jeljaveðri: „Vínið kætir seggi senn, sorg upp rætir pelinn, hvert á fætur öðru enn okkur mæta jelin“.
Lesbók Morgunblaðsins - 24. desember 1941
16. árgangur 1941, 49. tölublað - Jólablað, Blaðsíða 437
Faðirinn grjet yfir missi drengsins síns og hin mikla sorg hans gerði það að verkum, að hann hrópaði: „Bjarti, elsku- legi sonur, hvernig líður þjer?
Lesbók Morgunblaðsins - 04. maí 1941
16. árgangur 1941, 18. tölublað, Blaðsíða 157
Þegar jeg lýsti hinum sorg- legu röðum flóttafólksins, loft- árásunum á þorpin og París, neyð hersveita okkar, styrkleika óvin- anna —i alt sem jeg hjelt að
Lesbók Morgunblaðsins - 19. janúar 1941
16. árgangur 1941, 3. tölublað, Blaðsíða 27
„gat (eða „gat ekki“) valdið“) — Á bls. 98 er talað um heillandi tungutak Sigurðar Breiðfjörðs, „sem vekur í hjartanu ólæknandi kend um fegurð og sorg“.