Niðurstöður 1 til 10 af 163
Vikan - 1944, Blaðsíða 4

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 32. Tölublað, Blaðsíða 4

Ég dró mig í hlé í einveru eyði- klausturs nálægt Lyons og eyddi dögun- um við að ráfa um geysistóran garð, sem ekki hafði verið snertur ræktarhendi í hundrað

Vikan - 1944, Blaðsíða 11

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 21. Tölublað, Blaðsíða 11

I öðm til- fellinu hafði aðalhetjan rekið upp vein og fallið síðan í ómegin, en hin hafði tekið ógæfunni með mjög háfleygri sorg.

Vikan - 1944, Blaðsíða 10

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 43. Tölublað, Blaðsíða 10

En í næstum því aldarfjórðung uppskar hann það, sem Hendon málflutnings- félagi hans kallaði beizkan ávöxt af sorg sambúðarinnar.

Vikan - 1944, Blaðsíða 5

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 9. Tölublað, Blaðsíða 5

Hin óvænta koma hans, hafði vakið hana úr sorg sinni.

Vikan - 1944, Blaðsíða 4

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 28. Tölublað, Blaðsíða 4

Hún vildi vera ein með sorg sína — Hann fór á bóndabæ til þess að þurfa ekki að yera á fjölmennu gistihúsi — Guðrún stóð fyrir framan gistihúsið og ætlaði að

Vikan - 1944, Blaðsíða 6

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 7. Tölublað, Blaðsíða 6

“ Sergia þagnaði, yfirbuguð af þessum hryllilegu endurminningum, og hún sat lengi þögul, niður- sokkin í beizka sorg. XVI. KAFLI. Carrillion lávarður.

Vikan - 1944, Blaðsíða 6

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 9. Tölublað, Blaðsíða 6

hlið Sergiu og lagði handlegginn utan um hana og sagði: „Þú mátt ekki reka mig frá þér, Sergia; það er kannske eigingjarnt af mér að minnast á mína eigin sorg

Vikan - 1944, Blaðsíða 13

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 41. Tölublað, Blaðsíða 13

“ „Ég heiti Elín,“ svaraði stúlkan, „ég er - flutt hingað, af þvi að foreldrar mínir eru dánir; ég bý hjá ömmu minni í litlu húsi nálægt skóg- inum.“ Svona

Vikan - 1944, Blaðsíða 8

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 25. Tölublað, Blaðsíða 8

Kalli: Jónas hélt, að hann mundi deyja úr sorg, þegar Maja, æskuástin hans, giftist Pétri.

Vikan - 1944, Blaðsíða 13

Vikan - 1944

7. árgangur 1944, 7. Tölublað, Blaðsíða 13

Ég sá það ekki, fyrr en það var orðið of seint, og hún var farin, því að ég hefði getað hlíft okkur við mikilli sorg og óhamingju, hefði ég haft meiri kjark

Sýna niðurstöður á síðu
×

Sía leit