36. árgangur 1946, Jólablað 1946 - Megintexti, Blaðsíða 7

Ilún hcfði helzt vilj- að vera alein heima með sorg sina, en við J)að var ekki komandi er hún nefndi })að við fóstru sina.

36. árgangur 1946, 158. tölublað, Blaðsíða 7

Vafalaust niundi þetta liafa bakað henni sorg og beizk vonbrigði.

36. árgangur 1946, 43. tölublað, Blaðsíða 3

En unga konan situr heima með börnin sín og sorg sína vinafá og að- stoðarlítil.

36. árgangur 1946, 78. tölublað, Blaðsíða 4

En lausungin í ])ess- um efnum, eins og nú standa sakir, og tómlætið um van- sæmdina, kemur hvergi skýrar fram en í því hversu sorg- lega ábérandi cru auðnuleysingjar

36. árgangur 1946, 82. tölublað, Blaðsíða 7

Hann var að liugsa uin live inikil sorg Johns var, er liann missti Doro- thy, og *um heitstrengingu lians, að kvongast aflur — aðeins drengsins vegna.

36. árgangur 1946, 128. tölublað, Blaðsíða 4

að.fé það, sent hugstin. inn kemur fyrir að gefa einum hópl manna lcost á að skemmta sér, verði látið renna lil þess að’ reyna að draga úr bág- indunt og sorg

36. árgangur 1946, 171. tölublað, Blaðsíða 6

Almenn sorg mun þó tæplega hafa ríkt við andlát Sigurðar, a. m. k. ekki í Reykjavík, þessum næstum aldanska bæ.

36. árgangur 1946, 52. tölublað, Blaðsíða 7

„Fyrirgefðu mér, þetta er skammarlegt, eg glevmi sorg þinni í hamingju minni. Þú iiefðir átt að kasta mér á dyr þegar.

36. árgangur 1946, 61. tölublað, Blaðsíða 7

“ „Hann fer að minnsta kosti ekki að svo stöddu.“ -Dregið var fyrir alla glugga í þessu liúsi sorg- arinnar.

36. árgangur 1946, 62. tölublað, Blaðsíða 7

Var það skömmusta, ótti eða sorg sem allt í einu kom fram í svip hans, eða þetta allt, örskanmia stund, en þó eigi svo skamma, að Mollie veitti honúm ekki athygli