Vísir - 14. nóvember 1949
39. árgangur 1949, 253. tölublað, Blaðsíða 5
sfl mætfi anna Fréttamönnum var fyrir nokkrum dögum boðið iil þess að skoða tvær verk- smiðjur, sem fluttar hafa verið í ný og rúmgóð húsa- kynni í húsinu
Vísir - 29. október 1949
39. árgangur 1949, 240. tölublað, Blaðsíða 7
Þó lcl eg betra, að ástin sé þannig, en að hún verði alls ekki til.“ Eg var sannfærður um, að engin lifandi vera vissi meira um ástina, fögnuð hennar og sorg
Vísir - 20. maí 1949
39. árgangur 1949, 110. tölublað, Blaðsíða 5
Forræktunin þarf síður en svo að tefja vöxt skrúðgarðs- ins og hún á að koma í veg fvrir misheppnaða ra'ktun hans ,sem því miður er sorg- lega algeng, jafnvel
Vísir - 24. desember 1949
39. árgangur 1949, Jólablað - Megintexti, Blaðsíða 40
En skömmu áður en hann Iivarf, halði bún orðið fyrir mikilli sorg, sem lagði hana í rúmið í viku.
Vísir - 06. október 1949
39. árgangur 1949, 220. tölublað, Blaðsíða 2
Lárétt: 1 Reiöur, 5 sorg, 7 efstur, 9 gljái, 11 uppsátur, 13 brim, 14 stjórnar, 16 tónn, 17 útlim, 19 beitunni.
Vísir - 18. nóvember 1949
39. árgangur 1949, 257. tölublað, Blaðsíða 7
liðamótunum gladdist eg, af því að það var þín vegna.“ Betsy gi’ét sáran og i fyrsta sinn fannst mér hún vera tilfinningarík kona, er hún hjúfraði sig upp að mér í sorg
Vísir - 24. desember 1949
39. árgangur 1949, Jólablað - Megintexti, Blaðsíða 1
Þessi birta ljómar enn, þar sem menn lialda náttvörð yfir hjörð sinni, þar sem menn vakta og brosa í gleði, jjar sem menn eru andvaka í sorg og spyrja: Hvað líður
Vísir - 23. febrúar 1949
39. árgangur 1949, 42. tölublað, Blaðsíða 1
Tveir aðrir njósnarar létíist i fang- elsi, einn er í Bandaríkjun- um, en ekkert vitað um Þjóðverja þann, sem verið bafði loftskeytamaður Sorg- es.
Vísir - 14. júní 1949
39. árgangur 1949, 129. tölublað, Blaðsíða 7
. — Komdu vinur minn, við skulum drckkja sorg- uniun í kampavíni.
Vísir - 08. ágúst 1949
39. árgangur 1949, 173. tölublað, Blaðsíða 7
kvernig þeim beri að hegða sér gagnvart honum.“ Siðan beindi hann orðum sínum til mín: „Þér megið sjálfum yður um kénna og engum öðrum.“ líann lézt vera mjög sorg