Skírnir - 1958
132. árgangur 1958, 1. tölublað, Qupperneq 187
Þar skiptast á skuggi og birta, ofurhugur og auðmýkt, en um fram allt þrá, tignun og tilbeiðsla, söknuður, sorg og ást, sem em líftaugar fyrstu kvæða Blakes.
Skírnir - 1956
130. árgangur 1956, 1. tölublað, Qupperneq 215
Skímir Wolfgang Amadeus Mozart 215 stendur, til þess að ég fái að líta Italíu á ný innan skamms og taka aftur gleði mína.
Skírnir - 1957
131. árgangur 1957, 1. tölublað, Qupperneq 81
Váren er eins og mild von um dögun sálarinnar, von um lausn þjóðarandans úr fjötrum, draumur hans um að geta tjáð sig á sinni eigin tungu.
Skírnir - 1956
130. árgangur 1956, 1. tölublað, Qupperneq 13
Söguhetja hans Ólafur Kárason er skáld af þessu tæi: „Því var það að hann sat uppi marga nótt yfir einni setníngu, sem hann strikaði síðan út í dögun, og lagðist
Skírnir - 1956
130. árgangur 1956, 1. tölublað, Qupperneq 235
En hann rúmar í list sinni ljúfari gleði og dýpri sorg, trúrri reynslu og sannari huggun, innilegri viðkvæmni og hressilegra skap en nokkur samtíma- manna hans
Skírnir - 1955
129. árgangur 1955, 1. tölublað, Qupperneq 79
Hann mundi benda á, að verk hans er orðið að eign allrar veraldarinnar, þáttur í lífi mannanna, gleði þeirra og sorg, það lifir nú í hjörtum milljónanna.
Skírnir - 1952
126. árgangur 1952, 1. tölublað, Qupperneq 94
Tíðum speglast í þess- um perlum liðnir tímar, hugsunarháttur forfeðranna, sorg þeirra og gleði, menning, orð og orðatiltæki.
Skírnir - 1958
132. árgangur 1958, 1. tölublað, Qupperneq 189
Þá er þessi ljóð vom ort, virðist Blake hafa trú- að því, að skin ástar og umhyggju í tilverunni væri svo bjart, að sorg og önnur þjáning væru aðeins stundleg
Skírnir - 1955
129. árgangur 1955, 1. tölublað, Qupperneq 149
Um aðra tegund geðveikinnar fjallar ritið Trauer und Melancholie (Sorg og vílsýki), sem kom út 1916, en þar leitast Freud við að skýra eðli hinnar vilsjúku geðveiki
Skírnir - 1957
131. árgangur 1957, 1. tölublað, Qupperneq 121
Málsháttinn þýðir hann: „Sorrig og Glæde de vandrer til Hobe“, eða „sorg og gleði fylgjast jafnan að“.