Alþýðublaðið - 13. október 1951
32. árgangur 1951, 233. Tölublað, Blaðsíða 3
Ekki hræði’ega vanskapaður, ef um kostáðf þessi riiýhd nema 2209 mannslíkama var að ræða. Ég kröriur.
Alþýðublaðið - 24. júlí 1959
40. árgangur 1959, 155. Tölublað, Blaðsíða 7
Þá stóð ég upp, kallaði ó fraukuna óg borgaði mitt kaffi og mína vansköpuðu kleinu.
Alþýðublaðið - 18. júlí 1959
40. árgangur 1959, 150. Tölublað, Blaðsíða 10
Fyrir morguninn fléttaði eg, stímaði flokksbút þann handa mér til þess að hafa í hendina að reka úr huglöndum vanskapað dót, svo að Það fylji’ ekki fyrir
Alþýðublaðið - 09. ágúst 1955
36. árgangur 1955, 167. Tölublað, Blaðsíða 6
Nei, Bíanca. í vansköpuðum líka#a mínum brenna og brenna heitir eldar,|"Brenna fyrir þig, heimta þig, Bíanca.
Alþýðublaðið - 24. desember 1950
31. árgangur 1950, Jólablað Alþýðublaðsins - Megintexti, Blaðsíða 39
Þó vil ég nú. til aö vinga mig við Ólaf aftur, bætá hér við, að ég meiníf þetta kvæði hans, hváð grátlegá Vanskapað sein það. ev, vera skáld- legást'. í' öllu
Alþýðublaðið - 10. ágúst 1955
36. árgangur 1955, 167. Tölublað, Blaðsíða 6
Ég var að verða máttvana af áreynslu og við það að springa af mæði. í seinustu örvænt ingarfullu tilrauninni til þess að sefa hann lagði ég lófann á vanskapað
Alþýðublaðið - 06. ágúst 1954
35. árgangur 1954, 164. Tölublað, Blaðsíða 7
en iþorpararnir hins vegar Negrar, Gyðingar, Slav- ar eða a:f mongólskum upp- runa, þeldökkir, grimmúðleg- ir og Ijótir, — oft ög tíðum meira og minna vanskapaðir
Alþýðublaðið - 21. júlí 1951
32. árgangur 1951, 163. Tölublað, Blaðsíða 6
En hann biæs og blæs, þú verður ekki lengi að bæla hana, segir hann . . blæs og blæá'eins og vitlaus maður, þangað til sængin er einna líkust vansköpuðum fót
Alþýðublaðið - 04. júní 1950
31. árgangur 1950, 120. Tölublað - Fyrra blað, Blaðsíða 11
raun réttri er hann vanskapað- ur gullfiskur, afbrigði, sem Japönum tókst á~sínum tíma að ala upp fyrir kynblöndun van- skapninga og vénjulegra gull- fiska.
Alþýðublaðið - 30. september 1952
33. árgangur 1952, 217. Tölublað, Blaðsíða 6
varð harðari og alvarlegri, öll mýktin, sem brugðið hafði fyrir sem snöggvast, hvarf jafn skyndilega og hún birtist, og brosið, þetta kalda, tvíræða og vanskapaða