Morgunblaðið - 16. mars 1955
42. árg., 1955, 62. tölublað, Blaðsíða 7
ástarinnar, eftir Elfar (hægur foxtrot), Njóttu vorsjns, C-dúr (foxtrott), Eyjan hvíta, eftir Oliver Tvist (vals), Heill- andi vor, eftir Skrúðsbóndann (foxtrot), Dögun
Morgunblaðið - 11. febrúar 1955
42. árg., 1955, 34. tölublað, Blaðsíða 16
Ég vii leggja áherzlu á það að það ríkir sorg í Englandi vegna þess að íslenzkir sjó- menn fórust á sama tíma og áhafnir brezku togaranna týndust.
Morgunblaðið - 16. nóvember 1955
42. árg., 1955, 262. tölublað, Blaðsíða 9
auers heimsóttu hann á dögun- um, og ef til vill hefir hann þá gefið ráðherrum sínum skipanir um hvernig stjórnin á að ráða fram úr vandamálum líðandi stundar
Morgunblaðið - 19. mars 1955
42. árg., 1955, 65. tölublað, Blaðsíða 4
Alfreð býr hér við sorg og sút, sinnu og holdum glatar. Og Bevan þeir hafa borið út í Bretlandi, hægri kratar.
Morgunblaðið - 08. júní 1955
42. árg., 1955, 126. tölublað, Blaðsíða 14
Sir William leit einnig öðru vísi út í þessu Ijósi, hann var einkenni- lega gamall, steinrunninn og sorg mæddur.
Morgunblaðið - 08. febrúar 1955
42. árg., 1955, 31. tölublað, Blaðsíða 8
Þá bað Hans mig um að tala, því hann var vanbúinn til þess sjálfur í sinni djúpu sorg.
Morgunblaðið - 23. janúar 1955
42. árg., 1955, 18. tölublað, Blaðsíða 7
okkur jafnan að eiga góða samferðamenn, en aldrei fremur en þá, er við hrærumst á tíma ungdóms og þroska og finnum svo mjög til vanmáttar í baráttunni við ný
Morgunblaðið - 18. september 1955
42. árg., 1955, 212. tölublað, Blaðsíða 13
Æsispennandi, ný, amerlsk sakamálamynd, er gerist 1 verstu hafnarhverfum New York. Myndín er gerfl eftir sögu George Zuckermans.
Morgunblaðið - 16. desember 1955
42. árg., 1955, 288. tölublað, Blaðsíða 13
Afarspennandi og vel leikin, ný, bandarísk kvikmynd. Robert Mitchum Barbara Bel Geddes Robert Preaton Sýnd kl. 5, 7'og 9. Bönnuð börnum innan 14 ára.
Morgunblaðið - 03. mars 1955
42. árg., 1955, 51. tölublað, Blaðsíða 14
Samt horfði ég á þessa töfrandi náttúrufegurð með sorg í huga, þó að ég væri kunn- ur fangavistinni frá veru minni í Damaskus, fannst mér það samt óbærileg tilhugsun