Lesbók Morgunblaðsins - 03. apríl 1955
30. árgangur 1955, 13. tölublað, Blaðsíða 189
Og laust fyrir dögun 16. jan. renndi skipið beint upp í sand, rétt austan við Breiðár- ós. Var þá á ofsarigning og stórsjór við ströndina.
Lesbók Morgunblaðsins - 18. september 1955
30. árgangur 1955, 33. tölublað, Blaðsíða 511
Þegar ég hitti Auden á dögun- um hér í New York, var hann á leið til sumardvalar á Ítalíu, eins og hans er árlegur vandi.
Lesbók Morgunblaðsins - 24. desember 1955
30. árgangur 1955, 45. tölublað, Blaðsíða 716
Véi þekktum hann eigi Það er mikil sorg í orðum Jó- • hannesarguðspjalls: Hann kom til eignar sinnar og hans eigin menn tóku ekki við honum.
Lesbók Morgunblaðsins - 01. maí 1955
30. árgangur 1955, 16. tölublað, Blaðsíða 252
Hann fór einn morgun í skammdegi á fætur í dögun, sem venja hans var, og gaf á lamb- hús sem stóð úti í túni.
Lesbók Morgunblaðsins - 23. janúar 1955
30. árgangur 1955, 3. tölublað, Blaðsíða 34
Við gengum niður á bryggju í dögun. Þar var fjöldi stórra báta. Voru þeir allir bikaðir og kolsvart- ir.
Lesbók Morgunblaðsins - 24. desember 1955
30. árgangur 1955, 45. tölublað, Blaðsíða 694
Menn sinna hinum daglcgu störfum við skiptandi blæbrigði skaps og tilfinninga — við gleði og sorg — andúð og grcmju — ntisskiln- ing og vonbrigði.
Lesbók Morgunblaðsins - 30. janúar 1955
30. árgangur 1955, 4. tölublað, Blaðsíða 46
Þessari íþrótt beitti hann til að kveða burt sorg og hugarangur, þegar raunir heimsins voru að því komnar að yfirþyrma hann.
Lesbók Morgunblaðsins - 13. febrúar 1955
30. árgangur 1955, 6. tölublað, Blaðsíða 77
Hans Vögg á ferð með föt- urnar sínar, raulaði hann alltaf með sama lagi þessa vísu: Vöggur karlinn vatnar borg, Vögg þó flestir gleyma, enga gleði, enga sorg
Lesbók Morgunblaðsins - 15. maí 1955
30. árgangur 1955, 18. tölublað, Blaðsíða 273
Vin þínum ver þú aldregi fyrri at flaumslitum; sorg etr hjarta, ef þú segja né náir einhverjum allan hug. 124. v.
Lesbók Morgunblaðsins - 06. nóvember 1955
30. árgangur 1955, 40. tölublað, Blaðsíða 615
Sá atburður færði keis- aranum ina staerstu sorg, en einnig — að lokum — inn mesta sigur stjórnartíðar hans.