Tíminn - 30. desember 1961
45. árgangur 1961, 328. tölublað, Blaðsíða 10
En Vulf hughrpvst.i hann oe sagði: — Syrg pkki. faðir Vér skul um hugsa um gleði bardag- ans. en ekki bá sorg. sem verð ur afi°iðing hans.
Tíminn - 28. nóvember 1961
45. árgangur 1961, 302. tölublað, Blaðsíða 6
Þag er huggun harmi gegn.“ Þessar snilldar ljóðlínur lista- skáldsins, er hann orti eftir vin sinn látinn, flugu mér í hug, er útvarpið bar mér þá óvæntu sorg
Tíminn - 02. nóvember 1961
45. árgangur 1961, 280. tölublað, Blaðsíða 14
Godvin og Vulf voru á fót- um löngu fyrir dögun næsta morgun ásamt nokkrum áreið anlegum mönnum, er gert hafði verið viðvart, að þeirra væri þörf.
Tíminn - 23. nóvember 1961
45. árgangur 1961, 298. tölublað, Blaðsíða 14
Þau sofnuðu skjótt, því þau voru þreytt, og sváfu meðan heitast var dagsins, gáfu síðan hestum og múldýrum á ný, og er þau höfðu sjálf etið miðdegisverð, lögðu
Tíminn - 08. desember 1961
45. árgangur 1961, 311. tölublað, Blaðsíða 14
Reyndar — og hann andvarpaði á ný. — Meðal skartgripa þeirra er héngu um mitti Rósa- mundu, sá ég hníf, gimstein- um settan.
Tíminn - 25. maí 1961
45. árgangur 1961, 115. tölublað, Blaðsíða 3
(NTB) — Stór, bandarísk flutningaflugvél af Globmast- ergerð hrapaði í dögun til jarð ar í skóglendi nálægt McChord flugvellinum í Tacoma í Was- hingtonfylki
Tíminn - 22. mars 1961
45. árgangur 1961, 68. tölublað, Blaðsíða 16
Aurhlaunið í fyrravetur Þessir atburðir koma þeim, sem t:l þekkja, ekki á óvart. f asa- hiáku í febrúarmánuðj í fyrravet- ur hlóð lækurinn enn á ný undir s.g
Tíminn - 07. janúar 1961
45. árgangur 1961, 5. tölublað, Blaðsíða 14
. — Eruð þér að leita að Ástar- sorg? sagði hann. — Hann var héma en er farinn. Fyrir svo sem mínútu síðan. Já, ég sá hann standa upp og fara út.
Tíminn - 20. september 1961
45. árgangur 1961, 214. tölublað, Blaðsíða 6
Við íslendingar verðum árlega að ‘gjalda Ægi þungan skatt, líf ungra og hraustra manna, sem eru dýrmætasti fjársjóður fá- mennrar þjóðar og sorg okkar er jafnsár
Tíminn - 17. ágúst 1961
45. árgangur 1961, 185. tölublað, Blaðsíða 11
Þó að tíminn hefði að einhverju leyti afmáð þessa inni- byrgðu sorg hennar, þá bar svipur hennar og viðmót vott um beiskju og sáran söknuð, sem hún gat ekki