34. árgangur 1961, 38. Tölublað, Blaðsíða 20

“ Hún glápti á hann eins og fáviti. „Það er það, sem ég var að segja.“ „En hvers vegna — vegna hvers?

34. árgangur 1961, 7. Tölublað, Blaðsíða 15

“ stamaði ég líkt og fáviti, þvi að ég skildi auðvitað ekki neitt í neinu. „Já, öll með tölu, hvert einasta! Og nú skuluð þér fara!

34. árgangur 1961, 29. Tölublað, Blaðsíða 32

Heldurðu að maður geti anað upp á fjöll eins og fáviti? Það gæti bókstaflega kostað okkur lífið, annað eða bæði.

34. árgangur 1961, 2. Tölublað, Blaðsíða 31

Þau stóðu þögul um stund og hlustuðu á söng fávitans. Þau sneru sér samtímis við og fóru. Á ganginum heyrðu þau enn söng hans.

34. árgangur 1961, 35. Tölublað, Blaðsíða 9

er víst hættara við, þegar aldurinn færist yfir, og ef mótstöðuaflið dvínar hið minnsta, er víst að búkurinn verður undirlagður og þá stendur brátt einum fávitanum