38. árgangur 1963, 11. tölublað, Blaðsíða 3

Eg var ungur eins og dögun, eins og geisli vorsólar; en eg bar hvítan prestakraga meinlætanna — og ískalt skin hágnípunnar, sem rís yfir græna, frjóa sléttuna

38. árgangur 1963, 21. tölublað, Blaðsíða 3

Lencho var sannkallað vinnudýr, sem þrælaði nótt sem nýtan dag á akrinum sínum, en samt kunni hann að skrifa. í dögun næsta sunnudag hóf hann að skrifa bréf,

38. árgangur 1963, 28. tölublað, Blaðsíða 3

Farðu bara og vittu hvað þú getur gert.“ Þeir höfðu komið með hann í dögun.

38. árgangur 1963, 30. tölublað, Blaðsíða 16

Nýir menn, nýir siðir, ný viðhorf, nýr heimur — — nema kirkjan. Hún stendur öld eftir öld. Hún er byggð á því bjargi, sem ekki brotnar.

38. árgangur 1963, 13. tölublað, Blaðsíða 11

Mótívsöfnun Það að safna frímerkjum eftir löndum hefur löngum verið aðal markmið frí- merkjasafnara, en hin síðari ár hefur ný aðferð frímerkja söfnunar rutt

38. árgangur 1963, 26. tölublað, Blaðsíða 3

Er hér ei líka örbirgð og sorg? — Æ, mér er kalt, ég er hræddur við drauminn. Eftir þetta mun enginn mér lá, að ekki ég gekk á þær ræningjaslóðir.

38. árgangur 1963, 9. tölublað, Blaðsíða 6

og satt, að þeir Stefán frá Hvítadal, Davíð Stefánsson og þó einkanlega Tómas Guðmundsson slógu á nýja strengi í íslenzkri ljóðlist, komu með ferskan tón og ný

38. árgangur 1963, 27. tölublað, Blaðsíða 8

HRYGGBROT I lífi Marconis skiptust á sigrar og sorg, hamingja og óhamingja, í sífellu.

38. árgangur 1963, 10. tölublað, Blaðsíða 3

stund- um að mér, að það sem svarta fólkið óttaðist innst í hjarta sínu hjá okkur hinum hvítu, væri smámunasemi. í höndunum á smámunamanni deyja þeir af sorg

38. árgangur 1963, 12. tölublað, Blaðsíða 3

Sigtryggsson Út um mó og mýrar Sá ég víða veröld margir steinar liggja; vinnusamra maura — en eftir á að hyggja, er streittust þar við staura er ei líf þar undir, sorg