Lesbók Morgunblaðsins - 23. desember 1964
39. árgangur 1964, 38. tölublað, Blaðsíða 12
Þessi djúpa sorg yfir særðum og sviknum kærleika er hinn djúpi undirhljómur kviðunnar, þegar efri raddirnar óma skærast af fögnuði yfir ást hans, sem fórnina
Lesbók Morgunblaðsins - 09. febrúar 1964
39. árgangur 1964, 5. tölublað, Blaðsíða 6
Þótt allt ruslið, sem þar er framleitt, kasti sorg- iegri ryrð á úrvalið. Sönn og góð list er alltaf og alls staðar sjald- gæf.
Lesbók Morgunblaðsins - 28. júní 1964
39. árgangur 1964, 23. tölublað, Blaðsíða 15
— Ég er að fá ný baðföt. — Þú verður sú fallegast á allri strönd- inni. — Já, þú færð að sjá þau!
Lesbók Morgunblaðsins - 23. desember 1964
39. árgangur 1964, 38. tölublað, Blaðsíða 31
Held að skáldskapurinn muni flestu öðru fremur leiða mann út úr sorg og sálar- háska. Þið eigið gott, sem getið ort — Það er blandið kvöl. ■— Kvöl — ?
Lesbók Morgunblaðsins - 03. maí 1964
39. árgangur 1964, 16. tölublað, Blaðsíða 4
Fíberoptisk áhöld eru rándýr, en hinsvegar svo nauðsynleg, að ný og ný hlutverk hahda þeim koma fram daglega. í Bandaríkjunum eru þau mikið notuð við geimferðaútbúnað
Lesbók Morgunblaðsins - 15. nóvember 1964
39. árgangur 1964, 34. tölublað, Blaðsíða 11
Mörg þeirra eru þó ekki svo ný af nálinni sem menn ætla. Atómukenningin var sett fram meir en fjórum öldum fyrir fæðingu Krists.
Lesbók Morgunblaðsins - 24. maí 1964
39. árgangur 1964, 19. tölublað, Blaðsíða 2
Þegar hann var fangelsaður á ný, var það ekki sízt Nehru sem vánn fyrir hann og barðist fyriKþví, að hann yrði látinn laus, er það varð ekki fyrr en ári ’eftir
Lesbók Morgunblaðsins - 19. apríl 1964
39. árgangur 1964, 14. tölublað, Blaðsíða 3
Hann tek- ur á ný hamskiptum í ljóshafi hafnar- bakkans og verður sá hvítfugl, sem hann er.
Lesbók Morgunblaðsins - 19. apríl 1964
39. árgangur 1964, 14. tölublað, Blaðsíða 8
En ný kynslóð óx upp í þessu landi. Henni fannst Fjallkonan orðin nokkuð gamal- dags, bæði hvað snerti klæðaburð allan og hárgreiðslu.
Lesbók Morgunblaðsins - 22. nóvember 1964
39. árgangur 1964, 35. tölublað, Blaðsíða 3
Þau fundu bæði, að það yrði fyrst óviðurkvæmilegt, ef þau byrgðu andlit sín á ný. Og þess vegna héldu þau áfram að sitja með bækurnar á hnjánum.