Tíminn - 17. apríl 1966
50. árgangur 1966, 86. Tölublað, Blaðsíða 7
Þegar fokið var í öll varnar- skjól á málhrakningi rflcis- stjrnarinnar í meginatriðum ál málsins í umræðunum á dögun- um, greip Jóhann Hafstein iðn- aðarmálaráðherra
Tíminn - 23. janúar 1966
50. árgangur 1966, 18. Tölublað, Blaðsíða 12
Þá bað ég um að fá að sjá kirkjuna að innan, og nú — við nánari íhugun — held ég, að sorg hafi verið á leiðinni.
Tíminn - 06. janúar 1966
50. árgangur 1966, 3. Tölublað, Blaðsíða 7
Sigurður hafði ný- iega misst konu sína Bergþóru, sinn samhenta og góða lífsföru- naut. Sigurður og Jón Brunnan voru hættir sinni farsælu útgerð.
Tíminn - 04. mars 1966
50. árgangur 1966, 52. Tölublað, Blaðsíða 12
Við vottum konu þinni, börnum öldruðum foreldrum o göðrum ást vinum. okkar dýpstu samúð og biðjum guð að létta þeim þá miklu sorg, sem þeim er lögð á herðar
Tíminn - 25. september 1966
50. árgangur 1966, 218. Tölublað, Blaðsíða 12
Gangið fram til að hugga og líkna, og efla mátt orða Krists, er hann sagði við hina sorg- mæddu á vegi sínum: „Vertu ekki hræddur: „Grát þú eigi.“ „Þinn sonur
Tíminn - 11. júní 1966
50. árgangur 1966, 130. Tölublað, Blaðsíða 12
Eg votta ástvinum hennar dýpstu samúð og bið algóðan Guð að styrkja þá í þeirra miklu sorg.
Tíminn - 08. maí 1966
50. árgangur 1966, 103. Tölublað II, Blaðsíða 31
En mér finnst nútíminm dýrka harm og sorg of mikið í leiklist. Ég vil að fólk komi glaðara úr leikhúsi en það fór inn.
Tíminn - 13. nóvember 1966
50. árgangur 1966, 260. Tölublað - Erlendar fréttir, Blaðsíða 19
þAttur kirkjunnar ORGANISTINN jaín ömurlegt um að litast, og sorg og angist skín út úr hverju andliti, sem ég sé.
Tíminn - 25. október 1966
50. árgangur 1966, 243. Tölublað, Blaðsíða 8
Geymd skal i minni sú gleði er gafst okkur tíðum sólin á samveru stundum, sorg var þá fjarri. Nú hefur brimaldan brotið bátinn þinn, vinur.
Tíminn - 11. desember 1966
50. árgangur 1966, 284. Tölublað, Blaðsíða 5
að enn séu efa- semdir á kreiki, jafnvel þó að við vitum ekki, hvernig eigi að skera úr um réttmæti þeirra ætti að geta dregið úr ókyrrð inni, sem saurgar sorg