29. árgangur 1967, 43. Tölublað, Blaðsíða 40

, var eins og Ijúf alda um- lyki mig, eins og eitthvert samband væri milli mín og hennar, en svo sá ég að þetta var misskilningur, þvl að augu hennar urðu sorg

51. árgangur 1967, 260. Tölublað, Blaðsíða 11

í DÖGUN SirH.RiderHaggard 65 þeir yrðu að virrna eið að því að vinna að friði á jörðunni, j'afnvel að viðlögðu lífi sánu einn ig að vera sjálfir fátaekir,

38. árgangur 1967, 1. tölublað, Blaðsíða 38

Ég verð að Ijúka við ákveðið verk fyrir dögun. (Grúfir yfir rúnirnar).

6. árgangur 1967, 19. tölublað, Blaðsíða 449

Kannski lá menntaskólapilturinn, sem íbúar þessarar borgar telja mestu hetju hennar, vakandi í rúmi sínu fyrir dögun og hlustaði á á- kall prestanna í mjóturnunum

26. árgangur 1967, 6. hefti, Blaðsíða 20

En hún varð eins og nokkurs konar dögun eftir hina löngu nótt miðaldanna. Þegar More ritaði bók sína var 20 ÚRVAL

26. árgangur 1967, 1. tölublað, Blaðsíða 75

Fólk var felmtri sleg- ið og sorg grúfði yfir mörgum heim- ilum.

61. árgangur 1967, 2.-3. Tölublað, Blaðsíða 10

Dauðinn hendi eftir því, en hjartað viðnám veitir meðan getur, vöðvans taugar eggja: hertu þig betur, þú hefur fyrri kynnst við kaldan vetur, og komið vor á ný

1. árgangur 1967, 6. tölublað, Blaðsíða 18

Fyrsta og stærsta sorg lífs míns var, þegar faðir minn dó úr krabba- meini. Þá var ég níu ára. Þau reyndu að halda því leyndu fyrir mér.

6. árgangur 1967, 5. tölublað, Blaðsíða 103

vakti skelfingu og sorg í Róm.

40. Árgangur 1967-1968, 1. Tölublað, Blaðsíða 15

Þar dvelst mér, „unz sérhver sorg öðlast vœngi og sérhver gleði fœr mál!“ Við göngum upþ á Suðurvistaloft.