Alþýðublaðið - 21. maí 1996
77. árgangur 1996, 73. Tölublað, Blaðsíða 2
Orð dagsins Það er sorg mín og hamingja að hjartsláttur lífsins heldurfyrir mér vöku. Einar Bragi.
Alþýðublaðið - 16. júlí 1996
77. árgangur 1996, 103. Tölublað, Blaðsíða 2
Þeir eiga að forðast landið uns lýðræði hefur komist þar á á ný.“ Guardian tekur í sama streng í nýlegri for- ystugrein: „Engin ferðaskrifstofa sem er virðingu
Alþýðublaðið - 06. september 1996
77. árgangur 1996, 133. Tölublað, Blaðsíða 1
manns Alþýðubandalagsins á dögun- um og Jóhanna segir ánægjulegt að Margrét hafi tekið undir óskir þeirra um að eiga gott samstarf áfram.
Alþýðublaðið - 25. september 1996
77. árgangur 1996, 143. Tölublað, Blaðsíða 1
Ólafur Ragnar Grímsson var í opin- berri heimsókn á Patreksfirði á dögun- um og gerði meðal annars bágborið ástand vega í Barðastrandarsýslu að umtalsefni í
Alþýðublaðið - 02. október 1996
77. árgangur 1996, 147. Tölublað, Blaðsíða 7
Undirtitillinn er Sorgarljóð. ,JLjóðin í þeirri bók tengjast meira sorginni yfír /í að vera til en einhverri einni sorg.
Alþýðublaðið - 11. október 1996
77. árgangur 1996, 153. Tölublað, Blaðsíða 3
mannastétt samgleðjast hin- um nýbakaða verðlaunahafa á því sviði, Jónasi Krist- jónssyni ritstjóra DV, en hann hlaut verðlaun úr Móð- urmálssjóðnum nú á dögun
Alþýðublaðið - 17. apríl 1996
77. árgangur 1996, 57. Tölublað, Blaðsíða 5
Hún hafði aldrei borið mótlæti vel og nú hafði hún ástæðu sem aldrei fyrr til að dekra við sorg sína.
Alþýðublaðið - 18. október 1996
77. árgangur 1996, 157. Tölublað, Blaðsíða 2
Eina lýsingin hér virðist koma frá flöskunum í gler- hillunum á bamum - viskýgulur bjarmi: einsog mjög væg dögun bakvið fjöll, á Kamtsjatka - og þremur pömm
Alþýðublaðið - 14. maí 1996
77. árgangur 1996, 70. Tölublað, Blaðsíða 7
Það er því miður sorg- leg staðreynd að innan raða Alþýðuflokksins leynast einstaka „kvis- lingar" við stefnu og uppruna jafnaðarstefn- unnar.
Alþýðublaðið - 28. febrúar 1996
77. árgangur 1996, 33. Tölublað, Blaðsíða 5
Návist hans geri mig hamingjusama, jafnvel þótt hún endurlífgi sorg mína...“ I síðasta bréfi sem vitað er til að Napóleon hafi skrifað Jósefínu skömmu áður