51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 152

lega fram að bannið gildi „þó að nokkur örkymli sé á“ barninu, og að taka þá áminningu upp í allar gerðir af kristinrétti nýja, virðist sýna að útburður vanskapaðra

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 168

pitt.edu/~dash/changeling.html, skoðað 11. september 2013) þar sem umskiptingatrú er rækilega tengd við örvæntingu fólks vegna lang- veikra, fatlaðra eða vanskapaðra

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 159

Skoðað 11. september 2013) finn ég á einum stað (Digesta 50.16.135) rætt um fæðingu vanskapaðs barns sem getur m.a. þekkst á því að vera afbrigðilegt (novum) í

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 163

Þar er nóg að barnið losni lifandi frá móðurinni — nema það hafi verið vanskapað (monstrum vel prodigium, „óskapnaður eða undur“), þá hefur fæðing þess ekki áhrif

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 151

strang- ari. eða í þriðja lagi — það er sú niðurstaða sem rannsókn Brynju Björnsdóttur styður — að það hafi verið rótgróin venja um útburð fatlaðra eða vanskapaðra

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 167

Sama um Noreg (eða Noreg og Ísland): óttinn við illt eðli vanskapaðra barna þarf ekki að hafa verið ævaforn arfur þó við þekkjum hann frá fyrstu öldum kristn -

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 160

„Öfuglíki“ eiðsifaþingslög skipta vansköpuðum börnum í tvo flokka: þau helgi skúli kjartansson160 fólk eða óskírð börn (sbr.

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 143

v I Ð H O R F 1 „vansköpuð börn í norskum og íslenskum kristinrétti miðalda. Um barnaútburð á elstu tíð“, Saga L:1 (2012), bls. 104–124.

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 154

hugmyndin um kentára kviknað þegar akuryrkjufólk kynntist hirðingjum á hestbaki) og um mögulega „furðuburði“ mennskra kvenna (ekki aðeins miðað við fullburða vansköpuð

51. árgangur 2013, 2. tölublað, Blaðsíða 155

hittast fyrir í Dan mörku) mætti boða kristna trú, jafnvel höfuðleysingjum (blemmyas — höfðu munn á bringu og augu á öxlum), og sams konar vafi gilti um vansköpuð