Iðunn - 1887
5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 127
í*®r ganga þetta sex eða sjö tírna aftr og fram 11111 stéttirnar. þegar komið er í dögun, velta þær ormagna af þreytu í göturennurnar.— Á síðustu ár- um er farið
Iðunn - 1886
4. Bindi 1886, 1.-4. Hefti, Blaðsíða 261
I dögun var allt fullprentað og síðan i skyndi fest upp á gatnamótum.
Iðunn - 1887
5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 202
202 Carl Andersen: því eigi lengi að bregða mjer í fötin, þegar jeg vaknaði einn morgun í dögun, og varð þess áskynja af sjávarniðinum rjett við eyrað á mjer
Iðunn - 1889
7. Bindi 1889, 2. Hefti , Blaðsíða 186
Vanalega var ferðinni svo hagað, að lestin tók sig uþp í dögun; en þegar hallaði degi slógu þeir landtjöldum, og þar sem því var hægt við að koma, gerðu burðarmennirnir
Iðunn - 1885
2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 105
Hann sofnaði brátt og Vaknaði um morguninn rjett fyrir dögun. Málklið- urogysinni í kofanum gerði hann glaðvakandi.
Iðunn - 1884
1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 196
Allir fóru á fœtr í dögun; í hverjum kofa var svo lesin morgunbœn og tvoir kapítular úr biblíunni. Að loknum morgunverði fór hvor til sinnar vinnu.
Iðunn - 1885
2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 109
Gúitza sofnaði fast, og var vakinn í dögun, liart uokkuð. »Upp, bróðir .... ekki hafa hátt!« hvíslaði einhver að honum af þeim sveitungum.
Iðunn - 1885
2. Bindi 1885, 2. Hefti, Blaðsíða 112
Morguninn eptir í dögun var Pjetur bóndi á ferli og kominn í spariföt sín; þau voru spánný og öll gulli lögð og glitsaum. »Eigum við þá ekki að halda af stað?
Iðunn - 1886
4. Bindi 1886, 5.-6. Hefti, Blaðsíða 474
474 Kvæði. 34. jpá Vcar sorg fyrir Svíalín sett á gleðiinið: hún fagnar bróður og syni sín og sefur við Nikulás hlið. Seint flýgur krummi d lcvöldin.
Iðunn - 1889
7. Bindi 1889, 1. Hefti, Blaðsíða 167
liolti, fallin at frændum sem fura at kvisti, vaðin at vilja sem víðir at laufi, þá er in kvistskœða in glýstömu ; ár um morgin manna bölva sútir hverjar sorg