4. árgangur 1886, 32. tölublað, Blaðsíða 125

Hún hefur sagt mér að sér pætti vænst um yður af öllum börnunum, og pó ætlið pér að færa henni pessa sorg Hún er glöð af að eiga jrður fyrir son, og ætlar yður

4. árgangur 1886, 34. tölublað, Blaðsíða 135

Inndæl var æskan, pá eiðum við bundumst og saman runnu sálir tvær, en sælli var sambúð, pví sorg eg ei pekkti, meðan stundir stóðu pær.

3. árgangur 1885, 33. tölublað, Blaðsíða 130

Atburður pessi sló sorg mikilli á Stokkhólmsbúa, Kristin Nils- son varð óhuggandi, neitti hvorki svefns né matar um stund og gaf óspart fé, púsundum króna saman

3. árgangur 1885, 10. tölublað, Blaðsíða 39

Snjóskafiarnir, sem óhamingjan hafði kyngt niður í huga hennar tóku nú að piðna og breytast í fossandi vorlæki, sem gjörðu ser far um að bera sorg hennar á burt

3. árgangur 1885, 11. tölublað, Blaðsíða 42

Hún gisti á næsta hæ, en ltomst strax að raun um pað, að enginn er sá velkoniinn, sem hefur eiuhverja sorg í för með sér.

4. árgangur 1886, 27. tölublað, Blaðsíða 107

Jarl var í pungu skapi, svo að menn pótt- ust aldrei hafa séð hann slíkan; mun hann hafa hugsað líkt og J>órður Andrésson forðum: »Mínar eru sorg- irnar pungar

2. árgangur 1884, 3. tölublað, Blaðsíða 9

mest af öllu er hungrið Lífið á margar sorgir og margar raunir, en pegar öllu er á botninn hvolft, pá er ein sorgin bitrust allra og sterkust allra og sú sorg

1. árgangur 1883-1884, 2. tölublað, Blaðsíða 8

En árið 1826 ritar hann sjálf- ur í kvæði sínu «Mjeltsjukan» (þung- lyndið) játningu, sem er svo veikluleg og lýsir svo mikillí sorg, að hún stend- ur ekki á

2. árgangur 1884, 1. tölublað, Blaðsíða 4

Svo pegar hann fer af landi hurt, kveður hann hana svo kuldalega, að «hún lagðist veik af sorg og gremju» (bls. 31.), Eg skal fara stutt yfir sögu hans erlendis

1. árgangur 1883-1884, 1. tölublað, Blaðsíða 3

hittu Hans Vögg á erð með föturnar sínar, raulaði haun alltaf með sama lagi þessa vísu: Vöggur kallinn vatnar borg, Vögg þó fiestir gleyma; enga gleði, enga sorg