7. Bindi 1889, 2. Hefti , Blaðsíða 311

þ>á göfugan mann þeir grýttu í hel, grimmleg sorg mig nisti. 20.

7. Bindi 1889, 2. Hefti , Blaðsíða 312

Fleiri er mín sorg, en mæla kann mál og mær spinna þráð af gulli. Einn guð gleðji Engilberts sál, minn ástvin dygðafulli! 25.

4. Bindi 1886, 1.-4. Hefti, Blaðsíða 296

Bóklestur hefir reynzt mjer einhlítt mcðal mót lífs- leiða; aldrei hefi jeg liaft neina |>á sorg, að ein stund, sem varið var til lesturs, kærni henni ekki á flótta

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 86

Kona hans, sem enn var á æskuskeiði og hin fríð- asta, þó ekki væri trútt um, að sorg og mæða hefði

5. Bindi 1887, 2. Hefti, Blaðsíða 364

Eg hefi aldrei sjeð eins mikla sorg og eins mikl- ar raunir skína i'ir nokkurs manns augurn, og þó var nærri því eins og hræðileg angist bæri allt annað ofurliða

6. Bindi 1888/9, 1. Hefti, Blaðsíða 49

I sorg og dauða finnr hver sjálfan sig.

2. Bindi 1885, 3. Hefti, Blaðsíða 187

Bá sem hryggist af annara hörmum eraldrei sæll, fyrir þá sök, að harmar taka aldrei enda, því ein Sorg fæðist af annari.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 89

_ “Leyndarmál þitt er mikil sorg, og hana vil eg Vlta, svo eg geti reynt að mýkja hana». “Mýkja hana! f>að er ómögulegt».

7. Bindi 1889, 1. Hefti, Blaðsíða 73

Hinn sorg- mæddi konungur var utan við sig og á báðum átt- um. Cavour vildi ekki taka frumvarpið aptur, og bað um lausn.

7. Bindi 1889, 2. Hefti , Blaðsíða 211

En nú var Livingstone liðinn, svo það var með sorg og söknuði, að hann nú leit þá staði, er hann þá hafði notið svo mikils unaðar á, meðan hann gat notið samfylgdar