1. Bindi 1884, 5. Hefti, Blaðsíða 268

Móðirin ætlaði að örvílnast af sorg, því að hún elskaði öll börnin sín jafnt, og henni kom ekki í hug, að ef hún misti börnin sín, mundi áhyggjum og mæðu létta

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 186

Játvarður var nú í raun og veru alveg frá sjer af sorg, og langvinnt þunglyndi altók huga hans.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 187

Hann veslaðist upp f sorg og eymdarskap, og dó að fám árum liðnum ; ljet hann þá eptir sig hin yngri börn sfn

7. Bindi 1889, 2. Hefti , Blaðsíða 223

Um það segir Stanley svo: nþegar eg sá tóma tjaldið lians og þjónana hans liarmþrungua, kom yfir mig og nísti mig svo stór sorg, að eg fæ ekki lýst henni. jiá

1. Bindi 1884, 1. Hefti, Blaðsíða 51

Svo valt hann útaf—í rennusteininn, °g olli sá atburður alherjar sorg og harmatölum. En hið veglynda systra-félag frelsaði hann aptur.

6. Bindi 1888/9, 1. Hefti, Blaðsíða 14

fær unx að bera ábyrgð orða. sinna, og sízt liefði mig lient að bxxast við að heyra slíkt frá jafngreindum og mentuðum manni og hann er. fpað vekr mér mikla sorg

6. Bindi 1888/9, 1. Hefti, Blaðsíða 132

En fyrirgefur þú ckki móður þinni, að hún agar þig, og elskar móðir þín þig ekki, þó þú liafir sagt henni ósatt og bakað henni sorg og gremju ?

1. Bindi 1884, 1. Hefti, Blaðsíða 36

En sú sorg ! Hún söng dillandi kveðjusöng, en ofboð lágt, svo að örninn skyldi ekki heyra það. Ekki fór bauninni betr fyrir nokkrum

1. Bindi 1884, 1. Hefti, Blaðsíða 48

gerðu sór alt ómak, sem hugsast gat, til að betra Georg, cn það varð árang- urslaust. jpau sögðu með tárin í augunum, að Ed- varð gerði sér aldrei hina minstu sorg

1. Bindi 1884, 2.-4. Hefti, Blaðsíða 68

« spurði hún. »En að kenna þér að dansa, svo að þú þurfir ekki að reyna lengr þá sorg í heiminum, að hann dansi við aðrar en þig !